Πα. Μαρ 29th, 2024

Γου Σου 武术 (Wǔshù): “Πολεμική Τέχνη” ή “Η τέχνη των μαχών”

Κοινοποίηση ειδήσεων

Το έτος 1928 στην διάρκεια της Δημοκρατίας Κίνας 中华民国 (1911 – 1949), προκειμένου να διατηρηθούν οι κινεζικές πολεμικές τέχνες, ο πρόεδρος Τζιανγκ Τζιέ Σι 蒋介石 (Jiang Jie Shi 1887 – 1975) ή αλλιώς Τσιάνγκ Κάι Σεκ 蒋中正 (Chiang Kai Shek) διέταξε τη δημιουργία της κεντρικής ακαδημίας Τσονγκ Γιανγκ Γκούο Σου Κουάν 中央国术馆 (Zhong Yang Guo Shu Guan) “Κινεζική ακαδημία τεχνικών της χώρας”. Για αυτό, προσελήφθησαν πολλοί διάσημοι δάσκαλοι διαφορετικών κινεζικών πολεμικών τεχνών. Την εποχή εκείνη, οι κινεζικές πολεμικές τέχνες θεωρούνται ως μέσο για την προώθηση της εθνικής υπερηφάνειας για να οικοδομήσουν ένα ισχυρό έθνος. Η παραδοσιακή ονομασία Γου Σου 武术 (Wu Shu) “Πολεμικές τεχνικές” μετονομάστηκε σε Τζουνγκ Γκουό Γου Σου 中国武术 (Zhong Guo Wu Shu) “Κινεζικές πολεμικές τεχνικές” ή απλά, Γκούο Σου 国术 (Guo Shu) “Τεχνικές της χώρας”. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Κίνας που κάτω από τη δύναμη μιας κυβέρνησης, όλοι οι δάσκαλοι και τα διαφορετικά συστήματα των κινεζικών πολεμικών τεχνών ενοποιήθηκαν σε ένα σύστημα. Δυστυχώς, μετά από 9 έτη ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και όλες οι δραστηριότητες εκπαίδευσης σταμάτησαν. 

Ο όρος «γου σου» σημαίνει «πολεμική τέχνη» και περικλείει όλες τις πολεμικές τέχνες που αναπτύχθηκαν στην Κίνα –πρόκειται για το σωστό όρο για αυτό που έγινε ευρύτερα γνωστό στη Δύση ως «κουνγκ φου». Τα στιλ των γου σου/κουνγκ φου μπορούν να διαχωριστούν ως προς την προέλευση (βόρεια και νότια) καθώς και ως προς την έμφαση που δίνουν στην καλλιέργεια της εσωτερικής ενέργειας ή όχι (εσωτερικά και εξωτερικά).

Ως προς την προέλευση, η κύρια διαφορά τους είναι ότι στα βόρεια δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα λακτίσματα και τη γρήγορη κίνηση με ροή, ενώ τα νότια βασίζονται ως επί το πλείστον στη δύναμη των χεριών και τα χτυπήματα με αυτά, καθώς και στις στάσεις που δίνουν σταθερή βάση.

Ως προς την ενέργεια, τα εξωτερικά είναι παραδοσιακά μαχητικά στιλ με σκοπό την εξάσκηση της δύναμης, της ταχύτητας, της εκρηκτικής δύναμης και της αντοχής, ενώ τα εσωτερικά βασίζονται στην ακρίβεια των κινήσεων, την ισορροπία της ενέργειας και την ανάπτυξη της εσωτερικής ενέργειας με την ονομασία «τσι», που σύμφωνα με τη φιλοσοφία τους ρέει στο σώμα και είναι υπεύθυνη για τη ζωή.

Σήμερα το Γου Σου στην Κίνα το συναντάμε κυρίως με δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη κατεύθυνσή του είναι παραδοσιακή, με σκοπό την αυτοάμυνα αλλά και γενικότερα τον δρόμο του πολεμιστή. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η ανάπτυξή του στο τομέα της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού, με στόχο τη βελτίωση της υγείας και της φυσικής κατάστασης, καθώς και τη δημιουργία ενός σύγχρονου ολοκληρωμένου αγωνιστικού αθλήματος.

Το Γου Σου είναι μια μεγάλη σχολή, η οποία κάνει χρήση των τριών μορφών με τα χέρια, της γροθιάς, της παλάμης και του αγκώνα, μαζί με πέντε στάσεις, Μα Μπου 马步 (Ma Bu) “H στάση του αλόγου”, Κουνγκ Μπου 弓步 (Gong Bu) “Η στάση του τόξου”, Που Μπου 仆步 (Poo Bu) “Πτώση ή χαμηλή στάση φτερού”, Σιε Μπου 歇步 (Xie Bu) “Η χαμηλή στάση στήριξης” και Σι Μπου 虚步 (Xu Bu) “Η κενή ή άδεια στάση”. Χαρακτηρίζεται από αυτές τις πέντε στάσεις και από τις γρήγορες, δυνατές κινήσεις με ξεκάθαρο ρυθμό. Περιέχει τεχνικές αλμάτων, πηδημάτων, περιστροφών και ανατροπών. 

Τα κυριότερα συστήματα που περιλαμβάνει το Γου Σου:

Τσανγκ Τσουάν 长拳 (Chang Quan“Η μακριά γροθιά”

Το Τσανγκ Τσουάν 长拳 (Chang Quan) βασίζεται σε όλα τα σύνολα μακριάς απόστασης όπου υπάρχουν ισχυρές, γρήγορες εκτάσεις με περίτεχνα άλματα και λακτίσματα. Οι κυριότερες μορφές του Τσανγκ Τσουάν σήμερα είναι: Τσα Τσουάν 查拳 (Zha Quan) “Η γροθιά του δασκάλου Τσα”, Χούα Τσουάν 花拳 (HuaQuan) “Η γροθιά του λουλουδιού”, Πάο Τσουάν (Pao Quan) “Η γροθιά του κανονιού”, Χουνγκ Τσουάν 洪拳 (Hong Quan) “Η γροθιά του δασκάλου Χουνγκ” κ.ά. Το Τσα Τσουάν δημιουργήθηκε από έναν Κινέζο Μουσουλμάνο ονομαζόμενο Τσα Μιλ (Cha Mil), όπου και πήρε το όνομά του, ο οποίος έζησε κατά το τέλος της δυναστείας Μινγκ 明朝 (Ming 1368 – 1644). Το Χούα Τσουάν “Η γροθιά του λουλουδιού” δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της δυναστείας Τσινγκ 清朝 (Qing 1644 – 1911) από τον δάσκαλο Σαολίν, Γκαν Φανγκ Τσι. Το Πάο Τσουάν “Η γροθιά του κανονιού” είναι ένα αρχαίο σύνολο Σαολίν. Αυτό το σύστημα αναφέρεται ως ο στρατηγός των 18 δεξιοτήτων του ναού Σαολίν. Το Χουνγκ Τσουάν δημιουργήθηκε από τον μοναχό του ναού Σαολίν Τζιέ Γιάν κατά την διάρκεια της δυναστείας Γιουάν 元朝 (Yuan 1260 – 1368). Το Τσα Τσουάν, το Χούα Τσουάν, το Πάο Τσουάν, το Χουνγκ Τσουάν και άλλες μορφές του Τσανγκ Τσουάν έχουν το καθένα τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά στοιχεία. 

Ναν Τσουάν 南拳 (Nan QuanΗ γροθιά του νότου”.

Το Γου Σου περιλαμβάνει όλες τις σχολές Ναν Τσουάν 南拳 (Nan Quan) που είναι δημοφιλείς στη νότια Κίνα. Υπάρχουν διάφορες σχολές και συστήματα κυρίως με ρίζες από τον νότιο ναό Σάο Λιν, όπως η σχολές Χουνγκ 洪 (Hong), Λιού 刘 (Liu), Τσάι 蔡 (Cai), Λι 李 (Li) και Μο 莫 (Mo) στην επαρχία Φου Τζιέν 福建 (FuJian). Κάθε σχολή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, υπάρχουν όμως στο Γου Σου και αρκετά στοιχεία που είναι κοινά όπως: ισχυρή εκφορά της δύναμης, σταθερές και τακτικές κινήσεις των ποδιών, ξεκάθαρες κοφτές κινήσεις και καλή τοποθέτηση του σώματος, ώστε ο σπουδαστής να είναι σε πλήρη ετοιμότητα να αντιδράσει σε επίθεση από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Οι αθλητές του Ναν Τσουάν συχνά φωνάζουν, είναι ισχυροί και πιο μυώδεις.

Τι Τανγκ Τσουάν 地躺拳 (Di Tang QuanΗ χωμάτινη γροθιά”

Το Τι Τανγκ Τσουάν είναι σύστημα που προέρχεται από τον ναό Σάο Λιν και χαρακτηρίζεται από κυλίσεις, πτώσεις, περιστροφές και ανατροπές. Περιλαμβάνει αρκετές ακροβατικές φιγούρες, γι’ αυτό και οι τεχνικές του έχουν υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Για το Τι Τανγκ Τσουάν υπάρχει ένα ρητό που αναφέρει ότι: “Oι αθλητές που ασχολούνται με το Τι Τανγκ Τσουάν δεν έχουν κόκαλα”.

Σιάνγκ Σινγκ Τσουάν 象形拳 (Xiang Xing QuanΗ γροθιά της Μίμησης

Το Σιάνγκ Σινγκ Τσουάν είναι ένα σύστημα που συνδυάζει τη μίμηση συγκεκριμένων ζώων και πουλιών ή τη συμπεριφορά συγκεκριμένων ατόμων, με τεχνικές μάχης. Απαρτίζεται από ένα μεγάλο αριθμό μορφών, όπως τη μορφή  Γινγκ Τσουάν (Ying Quan) “To νύχι του αετού”, Τανγκ Λανγκ Τσουάν 螳螂拳 (Tang LangQuan) “Tο αλογάκι της Παναγίας”, Χόου Τσουάν 猴拳 (Hou Quan) “Η γροθιά της μαϊμούς”, Σε Τσουάν (SheQuan) “Η γροθιά του φιδιού”, Τσούι Τσουάν 醉拳 (Zhui Quan) “Η γροθιά του μεθυσμένου” κ.α. Το Χιάνγκ Σινγκ Τσουάν δίνει έμφαση στη μίμηση του πνεύματος συγκεκριμένων ζώων ή ατόμων. Όταν κάποιος εξασκεί κάποια μορφή από το Χιάνγκ Σινγκ Τσουάν, δεν μιμείται μόνο την εμφάνιση του αντικειμένου του, αλλά επιπλέον παρουσιάζει πλήρως χαρακτηριστικά επίθεσης και άμυνας του στο Γου Σου. Μερικές από τις παραπάνω μορφές που αναφέρθηκαν, έχουν σαφείς ρίζες στον ναό Σάο Λιν. Το σύστημα Τανγκ Λανγκ Τσουάν 螳螂拳 (Tang Lang Quan) “Tο αλογάκι της Παναγίας” ιδρύθηκε στην περίοδο της δυναστείας Μινγκ 明朝 (Ming 1368 – 1644) από έναν κοσμικό σπουδαστή Σάο Λιν, τον Ουάνγκ Λανγκ 王朗 (Wang Lang), αναπτύχθηκε από τους μοναχούς Σάο Λιν και διαδόθηκε από τον Ταοϊστή ιερέα Σενγκ Σιάο.

Τάι Τσι Τσουάν 太极拳 (Tai Ji QuanΗ γροθιά του μεγάλου έσχατου”

Το Τάι Τσι Τσουάν 太极拳 (Tai Ji Quan) “Η γροθιά του μεγάλου έσχατου” είναι ένα σύστημα το οποίο χαρακτηρίζεται από συνεχόμενες, κυκλικές και ρευστές κινήσεις. Διαφορετικά στυλ του Τάι Τσι Τσουάντονίζουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τον ίδιο σκοπό. Γνωστότερες οικογένειες του Τάι Τσι είναι οι Τσεν (Chen), Γιάνγκ (Yang), Γου (Wu) κ.ά. Το Τάι Τσι Τσουάν είναι γνωστό ως μία από τις τρεις εσωτερικές πολεμικές τέχνες.  

Πα Κουά Τσανγκ 八卦掌 (Ba Gua Zhang) “Η παλάμη των οκτώ τρειγράμμων”

Το Πα Κουά Τσανγκ 八卦掌 (Ba Gua Zhang) “Η παλάμη των οκτώ τρειγράμμων” χαρακτηρίζεται από ειδικές κινήσεις των ποδιών και τις περιστροφές του σώματος. Χρησιμοποιεί εναλλασσόμενες τεχνικές με τη παλάμη, όπως σπρώξιμο, πιάσιμο, κουβάλημα, μεταφορά, σύνθλιψη, κόψιμο, σταμάτημα, κτλ. Ο αθλητής περπατά με συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης. Το Πα Κουά Τσανγκ είναι γνωστό ως μία από τις τρεις εσωτερικές πολεμικές τέχνες. 

Σινγκ Γι Τσουάν 形意拳 (Xing Yi QuanΗ τέχνη της καρδιάς και του μυαλού”

Το Σινγκ Γι Τσουάν 形意拳 (Xing Yi Quan) “Η τέχνη της καρδιάς και του μυαλού” ενσαρκώνει τη μίμηση χαρακτηριστικών κινήσεων συγκεκριμένων ζώων, όπως του δράκου, της τίγρης, του πιθήκου, του αλόγου, της χελώνας, του κόκορα, του γερακιού, του χελιδονιού, του φιδιού, του αετού και της αρκούδας. Χαρακτηρίζεται από απλές και αργές κινήσεις, ευθείες και συμπαγείς ασκήσεις. Το Σινγκ Γι Τσουάν είναι γνωστό ως μία από τις τρεις εσωτερικές πολεμικές τέχνες.

Μπα Τζι Τσουάν  八极拳 (Ba Ji  QuanΗ γροθιά των 8 άκρων”

Το Μπα Τζι Τσουάν  八极拳 (Ba Ji  Quan) “Η γροθιά των 8 άκρων” είναι σύστημα που προέρχεται από τον ναό Σάο Λιν και δημιουργήθηκε από τον μοναχό Τσανγκ Γιουά Σαν (Zhang Yue Shan). Χαρακτηρίζεται από πολύ κοφτές έντονες ωθήσεις, δυνατές προσεγγίσεις, χτυπήματα με τον ώμο και τεχνικές πίεσης. Οι φόρμες είναι συνήθως σύντομες και ξεκάθαρες και εκτελούνται με βίαιη δύναμη. Για να ενισχυθεί η δύναμη, συχνά χρησιμοποιούνται βαριά χτυπήματα με θαρραλέες προσεγγίσεις.Λέγεται ότι: “Το Τάι Τσι Τσουάν μπορεί να φέρει την ειρήνη σε όλη την Κίνα και το Μπα Τζι Τσουάν μπορεί να φέρει τη σταθερότητα σε όλο τον κόσμο.”

Πι Κουά Τσουάν 劈挂拳 (Pi Gua Quan“Η κρεμαστή γροθιά που κτυπά

Το Πι Κουά Τσουάν 劈挂拳 (Pi Gua Quan) “Η κρεμαστή γροθιά που κτυπά” είναι κυρίως μια τέχνη μάχης μεγάλης εμβέλειας χτυπημάτων και χαρακτηρίζεται από δυνατές εξ’ αποστάσεως επιθέσεις σε συνδυασμό με τεχνικές μάχης. Στην εκτέλεσή του παρατηρούμε βίαιες διαστολές και συστολές και αποκρούσεις με κόψιμο. Η εφαρμογή των τεχνικών απαιτεί περιστροφή της μέσης και τράβηγμα των γοφών, τα χέρια χαλαρά και διασταυρωμένα και τη δύναμη να επικεντρώνεται στους ώμους και στα χέρια. 

Ο Λι Σουί Γουέν 李书文 (Li Shuwen) ένωσε το σύστημα Πι Κουά Τσουάν με το Μπα Τζι Τσουάν στα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα και σήμερα οι δύο αυτές μορφές διδάσκονται συχνά ως συμπληρωματικές τέχνες, κυρίως στην Ταϊβάν.

Υπάρχει μια κινεζική παροιμία για την ένωση των δύο συστημάτων που λέει:

(八極參劈掛,神鬼都害怕。劈掛參八極,英雄嘆莫及)

(八极参劈挂,神鬼都害怕.劈挂参八极,英雄叹莫及)

 “Όταν η μορφή Πι Κουά Τσουάν προστίθεται στη Μπα Τζι Τσουάν, θεοί και δαίμονες θα είναι τρομοκρατημένοι. Όταν η μορφή Μπα Τζι Τσουάν προστίθεται στην Πι Κουά Τσουάν, ήρωες θα αναστενάξουν γνωρίζοντας ότι δεν είναι αγώνας εναντίον τους.” 

Στην ηπειρωτική Κίνα, η μορφή Πι Κουά Τσουάν εξακολουθεί να ασκείται ως αυτόνομη τέχνη.

Τουνγκ Μπι Τσουάν (Tong Bi Quan) “Η γροθιά της σκιάς”

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μορφής Τουνγκ Μπι Τσουάν του Γου Σου είναι ότι το χέρι ξεκινάει για χτύπημα με την παλάμη και τελικά χτυπάει με γροθιά. Επίσης με προέκταση του ώμου και ελαφριά εκτίναξη του καρπού, το χτύπημα γίνεται ξαφνικό, γρήγορο και με εκρηκτική δύναμη.  

Φαν Τσι Τσουάν  翻子拳 (Fan Zi Quan) “Το αναποδογύρισμα της γροθιάς

Το Φαν Τσι Τσουάν 翻子拳 (Fan Zi Quan) “Το αναποδογύρισμα της γροθιάς” παρουσιάζει κοφτές, γρήγορες και σθεναρές κινήσεις, γεμάτες και ξεκάθαρες φόρμες και γρήγορη εφαρμογή της δύναμης. Το Φαν Τσι Τσουάν χαρακτηρίζεται από την αποτελεσματικότητα των κινήσεων των χεριών και των ποδιών με έντονο τρόπο.

Τσούο Τζιάο Τσουάν 戳脚拳 (Chuo Jiao QuanΗ γροθιά του χτυπήματος του ποδιού

Το Τσούο Τζιάο Τσουάν 戳脚拳 (Chuo Jiao Quan) “Η γροθιά του χτυπήματος του ποδιού” κατάγεται από τη βόρεια δυναστεία Σουνγκ (Song 960 – 1127) και έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια των δυναστειών Μινγκ (Ming 1368 – 1644) και Τσινγκ (Qing 1644 – 1912). Έχει ως κύριο χαρακτηριστικό, τις τεχνικές επίθεσης με τα πόδια. Οι βασικές τεχνικές των ποδιών περιλαμβάνουν χτύπημα με το πόδι προς τα κάτω, χτύπημα με τη φτέρνα, χτύπημα με τη μύτη του ποδιού και χτύπημα με εναλλαγή των ποδιών στον αέρα. Κατά την εκπαίδευση, κάθε βήμα συνοδεύεται από κλωτσιά με εναλλαγή κινήσεων των χεριών και των ποδιών. Το Τσούο Τζιάο Τσουάν είναι ένα στυλ που ξεχωρίζει από τις τεχνικές με τα πόδια.

Πηγές: Επίσημη ιστοσελίδα Γου Σου του Πεκίνου για την κινέζικη γλώσσα www.wushu.org.cn, polemikes-tehnes.gr, shaolin.com.gr