Οι πυροσβέστες…

Αναγνώστη,

Πόσες φορές το καλοκαίρι που πέρασε ένιωσες αυτή την αηδιαστική μυρωδιά του καμένου ξύλου;

Πόσες φορές από τον καπνό πνίγηκε η πόλη ή το χωριό σου; Πόσες φορές χτύπησε η καρδιά σου δυνατά σε σχέση με μια επικείμενη καταστροφή ή ακόμα και με τον θάνατο;

Αναγνώστη, όλες αυτές τις φορές αναζητήσες ένα και μοναδικό χρώμα στον ορίζοντα ώστε να νιώσεις την ελπίδα και την ασφάλεια… το κόκκινο.

Αναζήτησες έναν και μοναδικό ήχο, αυτόν της σειρήνας, αναζήτησες έναν και μοναδικό άνθρωπο τον Έλληνα Πυροσβέστη!

Αναγνώστη. τον είδες να “οργώνει ” βουνά, πλαγιές και κάθε λογής ανάγλυφο, ώστε να ριχτεί στη μάχη σαν λιοντάρι και ύστερα με λιωμένη και μαυρισμένη την μπλε ή την μπεζ του στολή , με μάτια κόκκινα από τους καπνούς ,με χαμόγελο να σηκώνει την γροθιά διότι νίκησε, σε έσωσε!

Έσωσε ό,τι μπόρεσε , μπήκε ενάντια στη μανία της καταστροφής και την κόπασε. Σε μια, δυο, τρεις ακόμα και δέκα μέρες συνεχόμενα αλλά τα κατάφερε, νίκησε.Και αυτό, μόνο όταν λυσομανούσαν πυρκαγιές. Όμως αναγνώστη δεν είναι μόνο αυτό.

Πλημμύρες ,σεισμοί , και κάθε λογής κακό ένας είναι αυτός που θα σε βοηθήσει, ο πυροσβέστης.

Αναγνώστη δεν θέλω να μακρυγορώ, αλλά έχω ανάγκη να σου πω πως η ζωή αυτού του ανθρώπου δεν είναι απλή… Είναι βάσανο. Μερίδα αυτών των ανθρώπων είναι συμβασιούχοι και καλούνται κάθε 31 Οκτωβρίου να παλέψουν με την εξαθλίωση την ανασφάλεια και την ανεργία.

Ναι ναι καλά σκέφτηκες, μερίδα αυτών που είναι ικανοί να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα για την πατρίδα και εσένα αναγνώστη!
Αυτό σε αντιδιαστολή των όσων σου τάζουν και καφιούνται αναγνώστη,έτσι απλά για να ξέρεις πως όχι, δεν είμαστε όλοι ίσοι, κάποιοι έγιναν πυροσβέστες.

Αναγνώστη, εσύ που έμμεσα μας πληρώνεις με τους φόρους σου να θυμάσαι πως θα είμαστε εκεί αν χρειαστεί, ακόμα και απολυμένοι. Διότι είμαστε άνθρωποι, πυροσβέστες.

Ανώνυμος