ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ γράφει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΡΟΥΚΗ

8 Μαρτίου 2020- Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η οποία θεσπίστηκε από τον Ο.Η.Ε. το 1977, θέλω να ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε κάθε μια από εμάς ξεχωριστά, σε κάθε γυναίκα που «ζώστηκε» με κουράγιο, καρτερικότητα και δύναμη ψυχής, τίμησε και ανταποκρίθηκε στους πολλαπλούς ρόλους που έχουμε κληθεί να ερμηνεύσουμε στο οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον.

Τους ρόλους της κόρης, της φίλης, της συζύγου, της συντρόφου, της μάνας, της γιαγιάς, της εργαζόμενης, της αγρότισσας, της πολιτικού, της νοικοκυράς, τους ρόλους που αφοσιωθήκαμε με υπέρμετρο ζήλο, ξεχνώντας ή αφήνοντας τα δικά μας θέλω… τους ρόλους που επαναπροσδιορίσαμε ουσιαστικά και γόνιμα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, συμβάλλοντας καθοριστικά στην οικογένεια, στην πρόοδο, στον πολιτισμό, στην τέχνη, στην πολιτική και στην οικονομική πορεία της κοινωνίας. Όλα αυτά τα χρόνια της πολυμέτωπης κρίσης, εμείς οι γυναίκες σταθήκαμε καίριος συμπαραστάτης στις δυσκολίες της καθημερινότητας των οικείων μας, πρωτοστατήσαμε σε δράσεις αλληλεγγύης, εθελοντισμού, και στην ευαισθητοποίηση των πολιτών προς τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο.  
Ως σύγχρονη γυναίκα κι εγώ του 21ου αιώνα, μπορώ να ομολογήσω ότι οι γυναίκες του σήμερα έχουμε καταφέρει μετά από δύσκολους αγώνες να αλλάξουμε τα γυναικεία πρότυπα σε μια έως χθες άκρως ανδροκρατούμενη κοινωνία και έχουμε βρει το δικό μας βηματισμό σε μια κοινωνία που διαρκώς αλλάζει.
Οι ιδιαίτερες συνθήκες της σύγχρονης ζωής, προσέθεσαν νέες αναγκαιότητες, απαιτώντας τον ενεργό ρόλο μας στον δημόσιο βίο και στους εργασιακούς χώρους. Η γυναικεία παρουσία συνδέθηκε με τον αγώνα για την καταπολέμηση των διακρίσεων σε κάθε πεδίο.

Η γυναίκα στην αρχαιότητα δεν είχε δικαιώματα, ούτε καν δικαίωμα ψήφου και δεν επιτρεπόταν να συζητά ή να συμμετέχει σε θέματα που αφορούσαν την φιλοσοφία, την πολιτική και τις τέχνες. Με λίγα λόγια η γυναίκα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο χαρακτηριζόταν ως res, πράγμα, το οποίο μπορούσε ο άνδρας να το μεταχειρίζεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του, έπρεπε να είναι σεμνή, υπάκουη, όμορφη και υγιής, και να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας άκρως ανδροκρατούμενης κοινωνίας.
       
Εν αντιθέσει, η γυναίκα του σήμερα έχει κατακτήσει με τους αγώνες της πολλούς τίτλους, πολλές θέσεις στον χώρο της επιστήμης, στο χώρο του στοχασμού́, στον χώρο του στίβου, της τέχνης, ακόμη και στον χώρο της πολιτικής. Η ισότητα των δύο φύλων είναι πραγματικότητα, έγινε πράξη στον Δυτικό κόσμο κατά τις τελευταίες δεκαετίες και θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνικής συνοχής και της Δημοκρατίας.

Ωστόσο όμως, πιστεύω ακράδαντα ότι ένας είναι ο ύψιστος τίτλος τιμής που καταξιώνει την υπόσταση μας ως γυναίκες πάνω στη γη. Ο τίτλος της μητέρας και της συζύγου. Ο βασικός και αναντικατάστατος αυτός ρόλος που προσδιορίζεται από́ την ίδια μας τη φύση.
Εμείς οι γυναίκες, ως μητέρες, επωμιζόμαστε την αγιότερη ευθύνη και την υψηλότερη αποστολή́ από́ όσες εμπιστεύθηκε ο Θεός στον άνθρωπο. Όχι μόνο υφαίνουμε στα σπλάγχνα μας τη ζωή́, αλλά́ πρωταγωνιστούμε σε έναν ακόμη ευγενέστερο ρόλο. Να διαπλάσουμε αυτή την ζωή, τα παιδιά μας, να τα εμπνεύσουμε, να τα κατευθύνουμε, να τα χειραγωγήσουμε στην ευτυχία και την καταξίωση, εφοδιάζοντας τα κατάλληλα.
Η γυναίκα έχει το χάρισμα να ομορφαίνει τη ζωή́ «και να απωθεί́ ποικίλές ψυχικές διαταραχές όχι μόνο μέσα από́ τη φυσική́ αλλά́ και την πνευματική́ μητρότητα.» Η πάντα ανοιχτή́ αγκαλιά́ μιας γυναίκας μπορεί́ να δεχτεί́ το κάθε πλάσμα σαν παιδί́ της, «να κλείσει μέσα της τον κόσμο τον εγγύς και τον μακράν κι έτσι να σπάσει ο κύκλος της μοναξιάς στον οποίο έχει εγκλειστεί́ ο σύγχρονος άνθρωπος».
Εμείς οι γυναίκες μπορούμε να γαληνέψουμε, να στηρίξουμε, να γιατρέψουμε το σπιτικό́ μας. Μπορούμε να συμβάλουμε στη συναισθηματική́ ευεξία των μελών της οικογένειας.

Ως σύζυγοι δε, μπορούμε να συμβάλουμε στην ψυχική́ υγεία του συντρόφου μας. «Ουδέν ισχυρότερο γυναικός ευλαβούς και συνετής προς το ρυθμίζειν άνδρα και διαπλάττειν αυτού́ την ψυχήν εν οις αν θέλει» μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Δεν υπάρχει δηλαδή́ τίποτε πιο ισχυρό́ από́ τη συνετή́ γυναίκα στο να ρυθμίζει και να διαμορφώνει την ψυχή́ του άνδρα της.
Η συνετή γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να ηρεμήσει, να ενισχύσει, να αφυπνίσει τον άνδρα, να τον σηκώσει, και να ενισχύσει το φρόνημα του γιατί́ η γυναίκα ξέρει να παρηγορεί, να θάλπει, να διακονεί́, να δίνει χαμόγελο ελπίδας, να απαλύνει τον πόνο. Ο σοφός συγγραφέας του βιβλίου των Παροιμιών ταυτίζει την επίγεια ευδαιμονία και ευτυχία του άνδρα με την αγαθή́, την ανδρεία συμβία. «Γυνή́ ευχάριστος εγείρει ανδρί́ δόξαν» και «γυνή́ ανδρεία στέφανος τω ανδρί́ αυτής».

Η γυναίκα, με την ευαισθησία και το πλούσιο ψυχικό́ πεδίο που έχει, δέχεται μέσα της ιδέες, πρόσωπα, δρώμενα, καταστάσεις και τα αναγεννά́ και τα εξελίσσει κι έτσι εξελίσσεται ο κόσμος.

Το γυναικείο συναίσθημα, η ευαισθησία, η διαίσθηση, η ιδιάζουσα αντίληψη των γεγονότων κυριαρχεί́ σε όλες τις εκφάνσεις του ψυχικού́ κόσμου μιας γυναίκας. Το δώρο της διαίσθησης και η έμφυτη ανάγκη αυτοπροσφοράς και θυσίας χάριν των άλλων, η αγόγγυστη υπομονή́ και αντοχή́ στις δυσκολίες, η έμφυτη στοργή́, η λεπτότητα και η γλυκύτητά, καθιστούν την γυναίκα Διαχρονικό Στυλοβάτη του γάμου και της οικογένειας. Και κατ’ επέκταση η γυναίκα είναι αυτή που μπορεί́ να σμιλέψει έναν κόσμο στον οποίο η φιλία και η αλληλεγγύη, το παιδί́ και ο γέροντας -η αθωότητα δηλαδή́, και η σοφία- δεν θα ιδρυματοποιούνται και δεν θα περιφρονούνται. Τόσο πλατιά́ και μεγάλη μπορεί́ να αποδειχθεί́ η συμβολή́ της γυναίκας στην ψυχική́ υγεία της οικογένειας αλλά́ και της ευρύτερης κοινωνίας.

Συμπερασματικά́, μπορώ να πω ότι η γυναίκα έχοντας ως εφόδια τα μοναδικά́ χαρίσματά –το συναίσθημα, την ευαισθησία, τη στοργή́, την υπομονή́, την αγάπη, την αίσθηση του μέτρου, αλλά́ και τον αντίλαλο της αιωνιότητας στην ψυχή́, μπορεί́ να συμβάλει τα μέγιστα στην ψυχική́ υγεία της οικογένειας, στην ψυχική́ εξύψωση και αντίσταση στον ολέθριο κατακλυσμό́ της ψυχικής κατάπτωσης, όπως μπορεί να συμβάλει καταλυτικά με την ενεργή συμμετοχή της σε κάθε είδος εξέλιξης της κοινωνίας .
Από́ εμάς τις γυναίκες λοιπόν, εξαρτάται να δώσουμε αποτελεσματικές λύσεις στα αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας.

Οι γυναίκες του σήμερα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε σε πολλαπλούς στίβους, με νέους πια στόχους και υπό νέες συνθήκες, με ηθική, ώστε να κάνουμε την διαφορά για έναν καλύτερο κόσμο.

Με αγάπη θέλω να υπενθυμίσω σε όλες εμάς τις γυναίκες, πως είμαστε διαφορετικές, αλλά ισότιμες, πολυτάλαντες, πολυσχιδείς και πολυδιάστατες, γι’ αυτό πρέπει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ώστε να ανταποκριθούμε ταυτόχρονα στους πολλαπλούς ρόλους που έχουμε ταχθεί να υπηρετήσουμε.
 
Η κάθε ημέρα είναι μία νέα αφορμή για να ευχαριστούμε τον Θεό που γεννηθήκαμε γυναίκες, να κοιτάμε την ζωή κατάματα με θάρρος & με την καθαρότητα ενός μικρού παιδιού στο βλέμμα, να χαμογελάμε μέσα από την ψυχή μας ελεύθερα, να ονειρευόμαστε, να οραματιζόμαστε, να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, φωτεινότερο και ανθρωπινότερο, να αντιμετωπίζουμε τα ποικίλα προβλήματα με καρτερία και ηρωισμό́, να ΜΗΝ συμβιβαζόμαστε και να αγαπάμε !

Θα κλείσω με την ελπιδοφόρα, όμορφη προτροπή́ του σύγχρονου στοχαστή́ Νίκου Καζατζάκη: «Γυναίκα, έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα. Ζωγράφισε το Παράδεισο και μπες μέσα κι εσύ και η οικογένειά σου!»
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!

Με σεβασμό & εκτίμηση προς όλες τις γυναίκες
Κατερίνα Αντωνοπούλου-Ρούκη