L-Medical Λουτρακίου: Τραχηλίτιδα από Μυκόπλασμα-Ουρεάπλασμα

Γράφει o Θεόδωρος Ξ. Βασιλειάδης, Μαιευτήρας Χειρούργος ΓυναικολόγοςΕι δικευμένος στους Υπερήχους Επιστημονικά υπεύθυνος του Μαιευτικού και Γυναικολογικού τμήματος του Πολυιατρείου L-Medical Λουτρακίου.

Με το όρο «μυκόπλασμα» (mycoplasma) αναφερόμαστε στο μικρότερο υπαρκτό και ταυτοποιημένο είδος μικροοργανισμού της κατηγορίας «mollicutes» το οποίο στερείται κυτταρικού τοιχώματος και δεν είναι ορατό στο μικροσκόπιο με την χρώση Gram. Αποτελεί παρασιτική χλωρίδα του ζωικού και του φυτικού είδους και διατηρείται πάνω στην επιφάνεια ή μέσα στο κύτταρο ξενιστή. Το είδος μυκοπλασμάτων αποτελείται από οκτώ γένη, συμπεριλαμβανομένων των mycoplasma, ureaplasma, acholeplasma, anaeroplasma και asteroloplasma. Υπάρχουν πάνω από 200 είδη μυκοπλασμάτων και τα 13 από αυτά καθώς και δύο είδη acholeplasma και δύο είδη ureaplasma έχουν απομονωθεί από τον άνθρωπο. Ωστόσο, μόνο έξι είδη, πέντε από τα οποία ανιχνεύονται στο ουρογεννητικό σύστημα τεκμαίρεται ότι ανήκουν στους παθογόνους παράγοντες για τον άνθρωπο. Το γένος Mycoplasma pneumoniae είναι παθογόνο των αναπνευστικών οδών. Το είδος ureaplasma είναι μοναδικό επειδή έχει την ικανότητα να υδρολύει την ουρία. Είναι άγνωστο αν υπάρχει διαφορά στην παθογένεια μεταξύ των δύο  ειδών των ureaplasma, των U. urealyticum και U. Parvum. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1999, βρέθηκε ότι το 10% των δημόσιας χρήσης τουαλετών έχουν πάνω τους το ουρεόπλασμα και ότι αυτό μπορεί να ζήσει πάνω στα καπάκια της τουαλέτας για 2 ώρες.

• Τα είδη μυκοπλασμάτων που απομονώθηκαν στον άνθρωπο είναι :
  Mycoplasma pneumoniae
• Mycoplasma hominis
• Mycoplasma genitalium
• Mycoplasma fermentans (incognitus strain)
  Ureaplasma urealyticum Ureaplasma parvum

Αν και το μυκόπλασμα hominis και σε μικρότερο βαθμό, το ουρεόπλασμα (ureaplasma spp) έχουν συνδεθεί με ορισμένες παθολογικές επιπλοκές  που σχετίζονται με έγκυες γυναίκες και τα έμβρυα τους, ο ακριβής ρόλος των παραμένει αναπόδεικτος σε πολλές ασθένειες.

Τα M. hominis, M. genitalium και M. fermentans, αποτελούν μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας των γεννητικών οργάνων πολλών σεξουαλικά ενεργών ανδρών και γυναικών οι οποίοι παραμένουν ασυμπτωματικοί. Το ποσοστό των γυναικών με κολπικό εποικισμό των M. hominis, M. genitalium και Ureaplasma spp αυξάνει μετά την εφηβεία, ανάλογα με τον αριθμό των συντρόφων της σεξουαλικής ζωής. Σε μελέτες έχει βρεθεί ότι ο εποικισμός με M. hominis συμβαίνει στο 1,1%  σε γυναίκες χωρίς προηγούμενη σεξουαλική δραστηριότητα σε σύγκριση με 15,5% σε γυναίκες με πολλαπλούς συντρόφους. Μέχρι την ενηλικίωση τους, αναφέρεται ότι, περίπου το 80% των υγιών γυναικών θα έχουν Ureaplasma spp και το 50% θα έχουν M. hominis στο κολποτραχηλικό έκκριμα τους. Το M. genitalium έχει ανακτηθεί από το ένα πέμπτο περίπου των γυναικών με κλινικές ενδείξεις τραχηλίτιδας ή ουρηθρίτιδας, αλλά σπάνια βρίσκεται σε έγκυες γυναίκες.

Τα νεογέννητα τα οποία βρέθηκαν να έχουν αποίκιση με είδη γένους Mycoplasma τεκμαίρεται ότι έχουν εκτεθεί κατά τη διέλευση τους από την γεννητική οδό, δεδομένου ότι η δημιουργία αποικιών είναι λιγότερο συνηθισμένη στα βρέφη που έχουν γεννηθεί με καισαρική τομή. Ο νεογνικός εποικισμός είναι περιστασιακός και το ποσοστό των βρεφών που αποικίζονται μειώνεται αναλογικά με την ηλικία τους. Βρέφη περισσότερο από την ηλικία των τριών μηνών είναι σπάνιο, αν ποτέ θα τύχει να αποικηθούν. Το M. hominis σπάνια απομονώνεται από προεφηβικά αγόρια, αντίθετα ένα μικρό ποσοστό προεφηβικών κοριτσιών έχουν βρεθεί να είναι αποικισμένα με αυτό σε ορισμένες μελέτες.

Σε περίπτωση που τα μυκοπλάσματα ή και τα είδη Ureaplasma έχουν αποικίσει παρασιτικά τους βλεννογόνους σε ασυμπτωματική κατάσταση, όπως για παράδειγμα τα επιθηλιακά κύτταρα του αναπνευστικού συστήματος ή του ουρογεννητικού βλεννογόνου, μπορούν να μεταδοθούν σε άλλες θέσεις και να προκαλέσουν μόλυνση, όταν υπάρχει μια διαταραχή της συνέχειας του επιθηλίου, όπως το χειρουργικό τραύμα, ή καταστολή και ανωριμότητα στην άμυνα του οργανισμού όπως στο πρόωρο βρέφος και την ανασοκαταστολή. Το M. genitalium έχει ειδικευμένα οργανίδια που συμβάλλουν στην είσοδο του στο κύτταρο ξενιστή, ενώ το M. hominis και τα είδη ureaplasma spp έχουν επιφανειακές πρωτεΐνες που διευκολύνουν την συγκόλληση των στα κύτταρα. Τα είδη ureaplasma μπορούν να προσκολληθούν σε ερυθροκύτταρα, σε λευκά αιμοσφαίρια, στους βλεννογόνους των κυττάρων υποδοχής και ακόμη και στα σπερματόζωα.