Αδένωμα Παραθυρεοειδούς Αδένα: Η πιο προφανής αιτία για το αυξημένο ασβέστιο στο αίμα!
Αδένωμα Παραθυρεοειδούς Αδένα: Η πιο προφανής αιτία για το αυξημένο ασβέστιο στο αίμα!.
Η συχνότερη πάθηση των παραθυρεοειδών αδένων είναι το αδένωμα παραθυρεοειδούς.
Πιο συγκεκριμένα, οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι τέσσερις ενδοκρινείς αδένες μικρού μεγέθους, οι οποίοι βρίσκονται στην πίσω πλευρά του θυρεοειδούς και το βάρος τους σε φυσιολογικές συνθήκες δεν υπερβαίνει τα 35 – 40 mg.
Πρόκειται για ουσιαστικούς αδένες με σημαντικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς λειτουργικά είναι υπεύθυνοι για την ρύθμιση των επιπέδων του ασβεστίου και του φωσφόρου στο αίμα, ρύθμιση την οποία πετυχαίνουν μέσω της έκκρισης μίας ορμόνης, της παραθορμόνης.
Το αδένωμα παραθυρεοειδούς ως εκ’ τούτου συνιστά την κατάσταση εκείνη, στην οποία ένας από τους τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες ανεξαρτητοποιείται, με φυσική συνέπεια να παράγει και εκκρίνει διαρκώς στο αίμα μεγάλες ποσότητες παραθορμόνης, ασχέτως από τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα.
Ποια τα αίτια που προκαλούν το αδένωμα παραθυρεοειδούς;
Πρωτίστως, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι, το αδένωμα παραθυρεοειδούς συνιστά μία καλοήθη πάθηση, ενώ αντιθέτως ο καρκίνος παραθυρεοειδούς αποτελεί μία κακοήθη πάθηση.
Ακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία, οι περισσότερες περιπτώσεις αδενώματος παραθυρεοειδούς είναι σποραδικές, δηλαδή δεν υπάρχει συσχέτιση με κληρονομικούς παράγοντες. Πιο σπάνια, ωστόσο, κάποια αδενώματα παραθυρεοειδούς κάνουν την εμφάνισή τους, στα πλαίσια κάποιων κληρονομικών γενετικών συνδρόμων, όπως χαρακτηριστικά το σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας.
Το αδένωμα παραθυρεοειδούς εμφανίζεται σε συχνότητα τρεις φορές περισσότερο στις γυναίκες, αντίθετα με τους άνδρες και με χαρακτηριστικό το ηλικιακό εύρος εμφάνισής του, να είναι η 6η και 7η δεκαετία της ζωής.
Ποια συμπτώματα προκαλεί το αδένωμα παραθυρεοειδούς;
Κατ’ ουσίαν, τα συμπτώματα που προκαλεί το αδένωμα παραθυρεοειδούς είναι τα συμπτώματα που προκαλεί η αυξημένη παραθορμόνη στο αίμα.
Συνεπώς, εξαιτίας της αυξημένης έκκρισης παραθορμόνης από το αδένωμα παραθυρεοειδούς προκαλούνται αυξημένα επίπεδα ασβεστίου, όπως και μειωμένα, τις περισσότερες φορές, επίπεδα φωσφόρου στο αίμα, πάθηση που ονομάζεται πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, και αφορά στην υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων.
Τα αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα προκαλούν με την σειρά τους μια σειρά πολλαπλών συμπτωμάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται:
- Οι πέτρες στους νεφρούς (νεφρολιθίαση) και τους ουρητήρες (ουρητηρολιθίαση), τα οποία συνιστούν το συχνότερο σύμπτωμα
- Η οστεοπενία
- Η οστεοπόρωση
- Η αρτηριακή υπέρταση
- Οι αρρυθμίες της καρδιάς
- Η σωματική και μυϊκή αδυναμία
- Η εύκολη και ανεξήγητη κόπωση
- Οι μεταβολές στη διάθεση και την ψυχολογία των ασθενών
- Οι γαστρεντερικές διαταραχές, όπως η ναυτία, οι έμετοι και η δυσκοιλιότητα
- Το πεπτικό έλκος (έλκος στομάχου, έλκος δωδεκαδακτύλου).
Πως θα υποψιαστούμε την παρουσία αδενώματος στον παραθυρεοειδή αδένα;
Το αδένωμα παραθυρεοειδούς διερευνάται από τα συμπτώματα και τις αιτίες του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Κατά συνέπεια, εκτιμώντας τα συμπτώματα των ασθενών, τίθεται αρχικά η διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, ενώ έπεται ο προσδιορισμός της αιτίας που τον προκαλεί, με το αδένωμα παραθυρεοειδούς ουσιαστικά να αποτελεί την πιο συνηθισμένη αιτία.
Η διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, λαμβάνεται υπόψη σε πρώτη φάση με την ανίχνευση στο αίμα:
- Υψηλής παραθορμόνης με υψηλό ή φυσιολογικό ασβέστιο, τα οποία συνδυάζονται με
- Ελαττωμένα ή φυσιολογικά επίπεδα φωσφόρου αίματος.
Έπειτα από τη διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, προχωρούμε στη διάκριση των βασικών αιτίων πρόκλησης του, για την διάκριση των οποίων πραγματοποιούνται απεικονιστικές εξετάσεις εντοπισμού του πάσχοντος παραθυρεοειδούς αδένα, δηλαδή του παραθυρεοειδούς ο οποίος έχει το αδένωμα. Οι πιο συχνές και συνηθισμένες εξετάσεις εντοπισμού είναι το υπερηχογράφημα θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών αδένων και το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών αδένων με Sestamibi, ενώ σε περιπτώσεις με αμφιβολία, επιλέγεται επιπλέον και η διενέργεια πιο εξειδικευμένων απεικονιστικών εξετάσεων.
Να σημειωθεί ότι οι εξετάσεις εντοπισμού θα βοηθήσουν και στην ανακάλυψη της θέσης του πάσχοντος παραθυρεοειδούς αδένα, καθώς ένα αδένωμα παραθυρεοειδούς μπορεί να εντοπίζεται τις περισσότερες των φορών σε ορθότοπη (φυσιολογική) θέση, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις -καθόλου σπάνιες βέβαια- που κάποιο αδένωμα βρίσκεται σε έκτοπη θέση (έκτοπο αδένωμα παραθυρεοειδούς).
Ποια είναι η οριστική και ολιστική θεραπεία για το αδένωμα παραθυρεοειδούς;
Στις μέρες μας, η θεραπεία για το αδένωμα παραθυρεοειδούς προσαρμόζεται για κάθε ασθενή μεμονωμένα και συνίσταται στην ελάχιστα επεμβατική χειρουργική αφαίρεση του αδενώματος και του πάσχοντος παραθυρεοειδούς αδένα, χειρουργική επέμβαση που ονομάζεται παραθυρεοειδεκτομή.
Η παραθυρεοειδεκτομή διασφαλίζει την οριστική και άμεση θεραπεία των ασθενών και την ανακούφισή τους από όλα τα συμπτώματα.
Σήμερα, ο χειρουργός με την εξειδικευμένη τεχνική της διεγχειρητικής μέτρησης της παραθορμόνης αίματος σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, τόσο πριν όσο και μετά την αφαίρεση του αδενώματος, επιβεβαιώνει πως έχει επιτυχώς αφαιρέσει το αδένωμα παραθυρεοειδούς, αφού η παραθορμόνη στο αίμα αμέσως μετά την αφαίρεση του αδενώματος επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα, γεγονός, που εξασφαλίζει την οριστική ίαση των ασθενών.
Αξιοσημείωτο είναι να τονιστεί, η σπουδαία σημασία που επιστημονικά και τεκμηριωμένα διαδραματίζει, η επιλογή του κατάλληλου χειρουργού για την οριστική θεραπεία του αδενώματος παραθυρεοειδούς. Όλες οι σύγχρονες επιστημονικές μελέτες επικυρώνουν, πως την αφαίρεση του αδενώματος παραθυρεοειδούς αδένα θα πρέπει ιδανικά να την πραγματοποιεί κάποιος έμπειρος και εξειδικευμένος χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών, η εμπειρία και εξειδίκευση του οποίου εξασφαλίζουν άριστα θεραπευτικά αποτελέσματα, χωρίς την πρόκληση κάποιας επιπλοκής στους ασθενείς.
