Αυτό που θέλω να σας μιλήσω σήμερα είναι καθαρό και χωρίς ωραιοποιήσεις.
Η πρόσκληση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για διάλογο την Δευτέρα 15.12.2025 στις 5:00μ.μ. στο Μαξίμου δεν είναι από μόνη της ούτε λύση ούτε πρόβλημα. Είναι ένα πεδίο.
Και το ερώτημα δεν είναι αν θα πάμε, αλλά πώς και με τι όρους. Γιατί ο διάλογος ειδικά στον αγροτικό τομέα που βρίσκεται σε διαρκή κρίση δεν είναι μια ευγενική κουβέντα για να περάσει η ώρα. Είναι ένας σκληρός μηχανισμός αποκάλυψης της αλήθειας. Εκεί όπου δεν χωρούν ούτε ευχές ούτε γενικόλογα «θα δούμε».
Ρεαλιστικός διάλογος σημαίνει ότι οι αγρότες μπαίνουν στο τραπέζι με στοιχεία. Με νούμερα για το κόστος παραγωγής, για το ρεύμα, τα καύσιμα, τα λιπάσματα, το νερό, τις απώλειες εισοδήματος, τις στρεβλώσεις της αγοράς και τις καθυστερήσεις στις πληρωμές. Όχι με συνθήματα αλλά με πραγματικά δεδομένα που δεν αμφισβητούνται. Και απέναντι ο Πρωθυπουργός οφείλει να απαντήσει επίσης με στοιχεία. Να πει καθαρά τι αντέχει ο προϋπολογισμός, τι μπορεί να αλλάξει θεσμικά, τι δεν μπορεί και γιατί. Όχι μισές αλήθειες, όχι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Ο διάλογος έχει αξία μόνο αν έχει χρόνο και ευθύνη. Κάθε δέσμευση πρέπει να έχει ημερομηνία, συγκεκριμένο φορέα και τρόπο ελέγχου. Αλλιώς δεν είναι διάλογος, είναι αναμονή μέχρι να κουραστεί ο κόσμος και να διαλυθούν τα μπλόκα. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί και ξέρουμε πού καταλήγει. Σε μεγαλύτερη απογοήτευση και μεγαλύτερη δυσπιστία.
Εξίσου κρίσιμο είναι το ζήτημα της ισοτιμίας. Οι αγρότες δεν προσέρχονται ως επαίτες. Είναι παραγωγοί πλούτου, κρατούν ζωντανή την ύπαιθρο και στηρίζουν την οικονομία. Το κράτος από την άλλη δεν είναι αντίπαλος ούτε τιμωρός. Είναι ρυθμιστής. Αν αυτή η ισορροπία χαθεί, τότε ο διάλογος γίνεται προσχηματικός και η σύγκρουση μεταφέρεται αλλού, πιο άγρια και πιο άναρχα.
Και να πούμε και κάτι ακόμη, χωρίς φόβο. Ρεαλιστικός διάλογος δεν σημαίνει απουσία σύγκρουσης. Σημαίνει συγκρούσεις που παράγουν αποτέλεσμα. Σημαίνει πίεση, ένταση, διαφωνία, αλλά στο τέλος ένα συγκεκριμένο έργο. Όχι μια δήλωση, όχι ένα δελτίο τύπου, αλλά μια αλλαγή που μετριέται στην τσέπη και στην καθημερινότητα του αγρότη.Αν ο διάλογος κινηθεί έτσι τότε αξίζει να γίνει.
Αν όχι, τότε απλώς ανακυκλώνουμε την ίδια φθορά που ζούμε εδώ και χρόνια. Και αυτή η φθορά δεν αντέχεται άλλο. Η εμπιστοσύνη δεν χτίζεται με λόγια αλλά με πράξεις. Και αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα για τον αγροτικό κόσμο σήμερα.
