Πολιτισμός

Παναγιώτης Μάργαρης: «Δεν έχω “ταμπού” στη μουσική»

5 έτη ago korinthosTV

Κοινοποίηση ειδήσεων

Μεσημέρι Τρίτης με τον καιρό σύμμαχο της διάθεση μας, ανοιξιάτικος και ευχάριστος, είμαστε σε αναμονή για την συνάντησή μας με τον διεθνούς φήμης κιθαρίστα και συνθέτη κ. Παναγιώτη Μάργαρη. Μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει μία συνέντευξη, θα λέγαμε πιο ελεύθερη και με προσωπικά στοιχεία για τον ίδιον και νιώθουμε ιδιαιτέρως περήφανοι γι αυτό. Στο μεσοδιάστημα λοιπόν των μαθημάτων που παραδίδει σε ωδείο των Βριλησσίων, είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και τη χαρά να μας παραχωρήσει την συνέντευξη.

κ. Μάργαρη κατ΄αρχάς να σας ευχαριστήσω για την διάθεση σας να με δεχτείτε. Κλασική κιθάρα και μουσική, μπορεί να είναι τρόπος ζωής; Μπορεί να είναι τρόπος έκφρασης;

Εγώ να σας ευχαριστήσω με τη σειρά μου, ξεκινάμε με ένα πολύ καλό θέμα. Είμαι και νιώθω τυχερός που μέσω της μουσικής και μέσω της κιθάρας που παίζω στις συναυλίες, μου δίνεται η δυνατότητα έκφρασης των συναισθημάτων μου και εξωτερίκευσης της ενέργειάς μου. Είναι τρόπος ζωής, είναι ο τρόπος που ζεις ως συνθέτης και ως performer, γιατί να γνωρίζεται ότι άλλο συνθέτης και άλλο performer κιθάρας. Γοητευτικά και τα δύο εξίσου, μέσω της κιθάρας βγάζω όλη την εσωτερική μου ενέργεια προς τα έξω, στο κοινό, οπότε εκφράζω όλες μου τις πτυχές, από την πιο τρυφερή μου στιγμή μέχρι την πιο περίεργη. Στις συναυλίες επειδή συμμετέχει και το σώμα σε απόλυτο βαθμό, βγάζεις όλη σου την ενέργεια, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες που το κάνουν είναι τυχεροί, γιατί δε την κρατούν μέσα τους. Στο τέλος μίας συναυλίας, τα πρώτα λεπτά, το μυαλό μου έχει αδειάσει, είναι ιδιαίτερη αίσθηση. Η μουσική, η σύνθεση, σου βγάζει το συναίσθημα, εκφράζεις τι νιώθεις εκείνη τη στιγμή, είναι πολύ σπουδαίο για την ψυχή σου.

Πρόσφατα, το 2017 βραβευτήκατε από την UNESCO για την προσφορά σας στον πολιτισμό, είναι πραγματικά μοναδικά ιδιαίτερο για κάποιον καλλιτέχνη αυτή η βράβευση, τα δικά σας συναισθήματα;

Σίγουρα είναι πολύ τιμητική στιγμή στην καριέρα μου. Είναι η επιβράβευση για την διαδρομή μου αλλά σαν άνθρωπος δεν επαναπαύομαι καθόλου στην βράβευση, είναι μία σπουδαία στιγμή αλλά πάω στο επόμενο βήμα. Τεράστια και πολύ συγκινητική η στιγμή που αναγνωρίζεται η συμβολή μου στον πολιτισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, όμως πιστέψτε με νιώθω ότι είμαι στην αρχή και θέλω να κάνω πολλά στο μέλλον. Αυτό αισθάνομαι, θέλω να παλεύω και να έχω όνειρα.

Κλασική κιθάρα, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζηδάκης, Rock, Jazz, κινηματογραφική και παραδοσιακή μουσική, σμίγουν αρμονικά στις συνθέσεις σας, φαντάζει απίθανο σαν γεγονός και όμως σας χαρακτηρίζει.

Στις συνθέσεις που δημιουργώ βάζω στοιχεία από όλα αυτά τα διαφορετικά ακούσματα. Φυσικά βάση είναι η κλασική μουσική, είναι οι σπουδές μου αλλά είμαι “ανοιχτόμυαλος” στη μουσική και με επηρεάζουν, όσο παράξενο και αν ακούγεται, όλα αυτά τα είδη της μουσικής τα μεταφέρω ως πινελιές στις διασκευές μου. Ένα pop κομμάτι μπορεί να έχει μεσογειακή αίσθηση, «Χατζηδακική», προσπαθώ με την δική μου αισθητική, να τα αποδίδω μέσω της καλλιτεχνικής μου φύσης με έναν Rock τρόπο, δηλαδή εκεί που παίζεις πολύ έντονα, πολύ δυνατά και τσαλακώνεσαι σε άλλα σημεία να παίζεις πολύ τρυφερά και ήρεμα. Αυτά είναι τα στοιχεία της Rock μουσικής ενώ για παράδειγμα της κινηματογραφικής είναι το pianissimo, όλα αυτά συνδυάζονται δίνοντας το αποτέλεσμα. Η pop έχει πολύ όμορφες μελωδίες, έχει αρμονικές συγχορδίες. Δεν έχω “ταμπού” στη μουσική, η ουσία της σύνθεσης παραμένει.

Αμερική, Αφρική, Ευρώπη με συνδετικό κρίκο την «μαγεία της κλασικής κιθάρας» του Παναγιώτη Μάργαρη, τι ενώνει τους λαούς που έχουν τόσο διαφορετικά μουσικά ακούσματα;

Αυτό που πιστεύω μετά από περισσότερες των 1000 συναυλιών που έχω δώσει είναι πως το συναίσθημα και η ψυχή είναι τα δομικά συστατικά της ένωσης. Στη Λατινική Αμερική υπάρχει πάθος, αλληλεγγύη, καμία σχέση με την Ευρώπη. Διατηρούν καλύτερη σχέση με τη ψυχή τους, είναι πιο ερωτικός λαός. Θυμάμαι στο Buenos Aires μετά τις συναυλίες που πήγαινα στα Tango Bar, ατμοσφαιρικά με μουσική του Άστορ Πιατσόλα, χόρευαν ζευγάρια με άλλη αίσθηση διασκέδασης. Στην Αφρική από την άλλη υπάρχει το εξής αξιοπερίεργο, ενώ η φτώχεια είναι πολύ έντονη με την καθημερινότητα ακόμη περισσότερο σκληρή, άλλος τρόπος ζωής, καμία σχέση με τον δικό μας. Παρ’ όλα αυτά τα χαμόγελα είναι απλόχερα στον δρόμο που περπατάς, τα μάτια όλου του κόσμου σου χαμογελούν είναι εκπληκτική αυτή η αίσθηση. Στην Αντίς Αμπέμπα θυμάμαι, το πρωί που περπάταγα, όλοι μου χαμογελούσαν και ας μη με γνώριζαν και ας ήμουν ξένος. Υπάρχει αγνότητα, άλλη αγάπη.

Θα μου επιτρέψετε να γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν, τότε που τα παιδικά χρόνια αφήνουν τα σημάδια της ζωής; Γονείς, εφηβεία, επιλογές…

Ναι, φυσικά. Η γειτονιά μου ήταν στη Ν. Σμύρνη, εκεί μεγάλωσα όντας ένα παιδί κλειστό στον εαυτό του, εσωστρεφής χαρακτήρας, με ήρεμη εφηβεία, χωρίς σκανταλιές. Δεν ήμουν κοινωνικός και δεν ακολουθούσα τις παρέες της καφετέριας ή των τότε μπιλιάρδων, μ΄άρεσε πολύ το μπάσκετ. Έπαιζα μπάσκετ, στο σχολείο με τα παιδιά, τα “μονάκια” που λέγαμε και με την ομάδα του σχολείου. Μετά την έκτη δημοτικού ήμουν εστιασμένος στην κιθάρα. Έχοντας τη νεανική “άγνοια κινδύνου” μέχρι τα 18, έπαιζα μπάσκετ και μελέταγα κιθάρα παράλληλα, θυμάμαι τότε πως σε μία φάση του αγώνα σε διεκδίκηση ενός ριμπάουντ, η μπάλα μου γύρισε και μου τσάκισε το νύχι, τυχερός που δεν έσπασα κανένα δάχτυλο, τότε συνειδητοποίησα τον κίνδυνο και σταμάτησα μονομιάς το μπάσκετ.

Όταν τελείωσα το λύκειο άλλαξα τελείως, άρχισα ν΄αναπτύσσομαι κοινωνικά, να δημιουργώ παρέες, να πηγαίνω πολλές βόλτες, να φλερτάρω. Αποφάσισα ν΄ασχοληθώ με την κιθάρα, 5 ώρες κάθε μέρα μελέτη. Τότε ήταν και η δύσκολη εποχή των αποφάσεων, 8 ώρες συμβούλιο στο σαλόνι του σπιτιού με τους γονείς μου, αν θα δώσω πανελλήνιες εξετάσεις! Ακόμα είναι “ταμπού” για τα παιδιά να “περάσουν” κάπου, με πίεζαν οι γονείς μου να δώσω εξετάσεις, «πρέπει να πας, κάνε τη κιθάρα αλλά πρέπει να πας σε μια σχολή». Κανείς στην οικογένεια μου δεν ήταν μουσικός ή καλλιτέχνης, δεν έχω καθόλου καλλιτεχνικές ρίζες. Η επιτυχία στη ζωή, είναι αυτό που θες, τα όνειρά σου να τα υποστηρίζεις με όλο σου το είναι, να μην παίζουν στο μυαλό σου άλλες καταστάσεις. Έχεις καταστρέψει τα όνειρά σου αν σκεφτείς να κάνω και το ένα και το άλλο, είναι σα να υπάρχει ο Θεός της μουσικής και να σε τιμωρεί που δεν δίνεις όλο αυτό που έχεις μέσα σου, αυτό λέω στους μαθητές μου, όχι σε συντηρητικές σκέψεις άλλων εποχών. Με πίεσαν οι γονείς μου να δώσω στις πανελλήνιες, μετά από 8 ώρες τους είπα «ξέρετε πόσο πολύ σας αγαπώ αλλά η απόφασή μου είναι να μη δώσω πανελλήνιες. Θέλω ν΄ ασχοληθώ με τη μουσική, με την κλασική κιθάρα, για πάντα και είναι χάσιμο χρόνου να πάω να κάνω κάτι τέτοιο».

Το μέλλον είναι εδώ που βρισκόμαστε, τα παιδιά, οι μαθητές σας. Ποια είναι η προτροπή του δασκάλου, τι είναι για εσάς η διδασκαλεία;

Να μελετάνε, πολύ, σκληρά. Να παίζουν με πάρα πολύ έντονο συναίσθημα, υπάρχουν μουσικοί που παίζουν καλά, με δεξιοτεχνία αλλά το άκουσμα, είναι λες από υπολογιστή, σα να ακούς μία επίπεδη νότα, πρέπει να εκφράζουν τη ψυχή τους. Το κίνητρο του να διδάσκω, είναι ότι νιώθω μέσα μου το λιθαράκι που βάζω στη ζωή ενός παιδιού, για μένα είναι πολύ σπουδαίο. Θα ήθελα να είχα χρόνο και ν΄αναλάμβανα περισσότερους μαθητές αλλά μου είναι αδύνατον.

Είναι γεγονός πως υπάρχει μία απαράδεκτη νοοτροπία, κάποιοι και δυστυχώς όχι λίγοι, νομίζουν πως χωρίς μελέτη, χωρίς να ιδρώνουν θέλουν να γίνουν διάσημοι και ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν πας πουθενά έτσι. Όποιος κάνει κάτι για πολλά χρήματα και να γίνει διάσημος, έτσι, χωρίς να το αγαπά, να το λατρεύει, να πολεμά για να το φτάσει σε υψηλό επίπεδο, αποτυγχάνει. Στους μαθητές μου λέω πως η κλασική κιθάρα είναι παγκόσμιο όργανο, το πιο εμπορικό και γνωστό. Να γίνουν πολλοί καλοί κιθαρίστες σε πολύ υψηλό επίπεδο γιατί δεν αρκεί για ένα τέτοιο παγκόσμιο όργανο να είσαι καλός μόνο στην Ελλάδα. Στις 12 Απριλίου στο IANOS, για πρώτη φορά το κάνω, θα είμαι στη σκηνή συνέχεια και αυτοσχεδιάζοντας θα συμπράξω μαζί τους. Είναι ένα γεγονός εμπειρίας για τους μαθητές μου και ιδιαιτέρως σπουδαίο για μένα.

Το Σαββάτο στις 30 Μαρτίου το κοινό της Κορίνθου στον συναυλιακό χώρο «Μαρία Δημητριάδη» θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη βραδιά. Ένα μοναδικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο της κλασικής κιθάρας… «με τη μαγεία της κλασικής κιθάρας»

Με πολύ αγωνία περιμένω και εγώ τη συγκεκριμένη βραδιά, έχω χρόνια να εμφανιστώ στην Κόρινθο, αν θυμάμαι καλά 2 φορές στο παρελθόν, η τελευταία το 2000 όπου είχα τη μία φορά παρουσιάσει το αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη και την άλλη το ντουέτο με τον Μαυρουδή. Το Σάββατο όμως θα παρουσιάσω σ΄έναν πολύ αισθητικά ξεχωριστό περιβάλλον (κεριά, φυσικός ήχος) κομμάτια από την μετά εποχή του Μαυρουδή, ένα ντουέτο που με είχε απορροφήσει. Μετά το 2011 έχω κάνει 5 προσωπικά άλμπουμ, θα ακουστούν συνθέσεις των Ennio Moriccone, Nino Rota, Erik Satie, Beatles, Queen, Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη και άλλων μεγάλων δημιουργών. Επίσης ανέκδοτες συνθέσεις μου, καθώς και κομμάτια που συμπεριλαμβάνονται στην νέα δισκογραφική μου δουλειά με τίτλο ‘’Guitar Galaxy”, η οποία θα κυκλοφορήσει σύντομα. Ένας γαλαξίας μουσικός φεύγοντας από το κλασσικό ρεπερτόριο της κιθάρας με το “Oops!… I Did It Again” που τραγούδησε η Britney Spears. Μία ιδιαίτερη εναλλακτική διασκευή για κλασική κιθάρα. Από τραγούδια των PinkFloyd, έως σονάτα για πιάνο του Mozart. Η δισκογραφική δουλειά ‘’Guitar Galaxy” είναι αυτό που είμαι εγώ.