Α.Γ Καλλης : Α.Χ Χρυσικοπουλος επάγγελμα υποδηματοποιός

Στη ζωή τού κάθε ανθρώπου υπάρχουν πράγματα,πρόσωπα και καταστάσεις πού συνυπάρχουν με τα όσα κάνει χωρίς πολλές φορές να τα συνειδητοποιεί.

Παράλληλοι βίοι πού άλλοτε συναντιώνται και άλλοτε απομακρύνονται όχι ηθελημένα αλλά λόγω μιας καθημερινότητας πού υπαγορεύει αθόρυβα την κάθε κίνησή μας.

Ένα τέτοιο πρόσωπο πού μας συνόδεψε στην καθημερινότητά μας πριν πάρει την σύνταξη του και αποσυρθεί οριστικά ,από τα παιδικα μας κι όλας χρόνια,είναι και ο Κύριος Αντώνης Χρυσικοπουλος(ο κυρ Αντώνης όπως συνηθίζαμε να τον αποκαλούμε στα μικρά μας χρόνια ) υποδηματοποιός στο επάγγελμα και αναπόσπαστο κομμάτι της παλιάς ιστορικής αγοράς(τής Γούβας όπως όλοι την αποκαλούσαν τοτε) τής Νεμεας.

Ο κυρ Αντώνης ήταν και είναι,ένας πράος άνθρωπος ,ευγενικός δραστήριος και πολυμήχανος .

Στο πρόσωπο του έχουν κατασταλάξει απο τα χρόνια ,όλα εκείνα τα στοιχεία πού χαρακτηρίζουν τούς καλούς ανθρώπους.Γαληνη,πραότητα,δοτικότητα, ευγένεια καλοσύνη,σοφία,αρχοντιά.

Αν και πια δεν ασκεί το επάγγελμα του ,εν τούτοις καθημερινά θα επισκεφθεί τον χώρο του πού βρίσκεται κάτωθεν τής οικίας του για να καλημερισει τούς παλαιούς του συντρόφους …τα εργαλεία τής δουλειάς του..Κι εκείνα καρτερικά τον περιμένουν όπως οι καρδιακοί φίλοι για να τού πουν το παράπονο τους ,για να θυμηθούν κάποιες άλλες εποχές τότε που δίναν μαζί του την μάχη τής επιβίωσης και τής δημιουργίας ενός καλύτερου μελλοντος.

Γεννήθηκε στο Λεόντιο τής Νεμέας στις 22-12-1936 .Πατέρας του ο Χρήστος Χρυσικοπουλος και μητέρα του η Αγγελική Παναγοπούλου δύο άνθρωποι τίμιοι πού έδιναν τη μάχη επιβίωσης στο χωριό σε μια πραγματικά δύσκολη οικονομική περίοδο τής χώρας μας.

Τελειώνει το Δημοτικό Σχολείο Λεοντίου και το Γυμνάσιο στην Νεμέα.Στο Γυμνάσιο μαθαίνει παράλληλα και την τέχνη τού υποδηματοποιου δίπλα στον θείο του Νικόλαο Χρυσικοπουλο όπου τον φιλοξενεί στην οικία του στην Νεμεα.Ο Αντώνης φιλότιμος και δραστήριος από την μια σπουδάζει κι από την άλλη βοηθάει τον θείο του στο κατάστημα του ,για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα έξοδα του χωρίς να επιβαρύνει τούς γονείς του στο χωριό .

Κάποια στιγμή με παρότρυνση τού θείου του φεύγει για Αυστραλία σε ηλικία 18 χρόνων,με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα και να φτιάξει ένα σύγχρονο υποδηματοποιειο στην Νεμέα εξελίσσοντας το Ίδη υπάρχον κατάστημα τού θείου του πού έβλεπε τον Αντωνη ως διάδοχο κατάσταση .

Στην Αυστραλία μένει σε συγγενή ,στον αδερφό του Παναγιώτη Χρυσικοπουλο (Αδελαΐδα) και εργάζεται σε εργοστάσιο αυτοκινήτων.

Ενώ είχε σκοπό να μείνει δέκα χρόνια ,λόγω αρρώστιας τής θείας του επιστρέφει εσπευσμένα πιστός όπως πάντα από χαρακτήρα ,στο καθήκον που έχει να κανει με την υποχρέωση του έναντι τών θείων του πού τον είχαν στηρίξει στα μαθητικά του χρονια .

Όταν γυρίζει πηγαίνει παράλληλα σε μεροκάματα για αγροτικές δουλειές για να ενισχύσει την υπάρχουσα επιχείρηση τού θείου του πού περνά με τα χρόνια στην δικαιοδοσία του .

Στα χρόνια που ακολουθούν ο αγώνας του είναι μεγάλος ,φτάνει στο σημείο να γκρεμίσει και να χτίσει σχεδόν μόνος το σπίτι που τού αφήνει ο θείος του.Ανοιγει μόνος του τά θεμέλια ,χτίζει το ισόγειο μάχεται με θεούς και δαίμονες για να ορθοποδήσει και να καταφέρει να κάνει πράξη τα όνειρα του.

Δίπλα του σ όλον αυτόν τον αγώνα βράχος και ακλόνητος φρουρος μια άξια ,δυναμική και καλοσυνάτη γυναίκα η Μαρίνα Αντωνίου Σπανού από την Λυρκεια. Αργολίδας(ο φύλακας άγγελος του) πού την παντρεύεται στα 22 του χρόνια και περνούν μαζί μια ολόκληρη ζωή έως τα σήμερα αποκτώντας δύο καλά παιδιά τον Χρήστο(αυτοκινητιστη.) και την Σοφία (υποψήφια Δήμαρχο στις τελευταίες εκλογές ,υπάλληλο τής Γεωργικής υπηρεσίας Νεμέας) και τέσσερα εγγόνια σεβαστά και αγαπητά στην τοπική κοινωνία .

Εκεί λοιπόν στο παλιό υποδηματοποιειο τής Γούβας αν κάποιος περάσει ακόμη και σήμερα μπορεί να συναντήσει αυτό το γνώριμο μας ζευγάρι ,αυτούς τούς δύο καλοσυνάτους ανθρώπους τον κυρ Αντώνη και την Κυρά Μαρίνα κομμάτι από μια άλλη εποχή ,μια άλλη Ελλάδα ,τότε πού οι άνθρωποι κοιτούσαν τούς ανθρώπους στα μάτια κι έλεγαν μια καλημέρα από καρδιάς…

Τότε πού τα όνειρα είχαν ταυτότητα και οι λέξεις νόημα …

Καλημέρα κυρ Αντώνη

Καλημέρα κυρά Μαρίνα

Να είστε πάντα καλά…

Υ.Γ Το κείμενο μου αυτό αφιερώνω στους παλιούς υποδηματοποιους τής Νεμέας ,σ αυτούς που στις δύσκολες εποχές έραψαν και ξαναεραψαν χιλιάδες φορές τα παπούτσια των οικονομικά αδύναμων για να μπορέσουν να πάνε στις δουλειές τους και να φέρουν φαγητό στις οικογένειές τους,αυτούς που έχτισαν από το μηδέν μια κατεστραμμένη πόλη από τον πόλεμο,την κατοχή,τον εμφύλιο,την μετανάστευση .