Επί 12 χρόνια κοιτούσε προς τη θάλασσα περιμένοντας την επιστροφή του αγνοούμενου κηδεμόνα του
Ο Μουχτάρ έφυγε για πάντα. Αυτός ο τετράποδος σκύλος από τη Γιάλτα, που περίμενε ακούραστα το αγνοούμενο αφεντικό του για πολλά χρόνια, χάθηκε κι αυτός. Τώρα που ο Χάτσικο έφυγε από τη ζωή, ο δήμαρχος της πόλης ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα ολοκληρωθεί ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτόν και θα θυμούνται την ιστορία του.
Ο αδέσποτος σκύλος ήταν ο αγαπημένος των κατοίκων και των τουριστών
Ο ιδιοκτήτης του ήταν ένας διασώστης που πέθανε πριν από 12 χρόνια. Από τότε, ο Μουχτάρ δεν σταμάτησε ποτέ να πηγαινοέρχεται στις παραλίες της πόλης. Μέρα με τη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, περιπλανιόταν στην παραλία, κοιτάζοντας συνεχώς γύρω του και προσπαθώντας να συναντήσει τα μάτια των εγκαταλελειμμένων φίλων του. Με την πάροδο του χρόνου, ο σκύλος έκανε αρκετούς φίλους, ο σημαντικότερος από τους οποίους ήταν η φιλία του με τον μουσικό-τραγουδιστή του δρόμου Viktor Malinovsky. Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο Mukhtar τραγουδούσε μερικές φορές μαζί του.
«Είχαν ακόμη και τα αγαπημένα τους τραγούδια, Strangers in the night του Frank Sinatra και From souvenirs του Ντέμη Ρούσσου», επιβεβαιώνουν συγκινημένοι οι κάτοικοι της περιοχής. Οι ίδιοι που τις τελευταίες ημέρες επισκέφτηκε η δήμαρχος της Γιάλτας Yanina Pavlenko για να προτείνει τη δημιουργία μνημείου για τον Mukhtar. Η αποστολή εκπληρώθηκε: η τοποθέτηση και τα εγκαίνια του αγάλματος θα πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος του χρόνου στον παραλιακό δρόμο, τον ίδιο που ο σκύλος βρισκόταν σχεδόν στο σπίτι του.
Είναι μεγάλη απώλεια για τους κατοίκους
“Είναι μεγάλη απώλεια για εμάς, ο Μουχτάρ γνώριζε και αγαπούσε όλους όσους έρχονταν στην πόλη μας. Ήταν πολύ πιστός σκύλος, είναι κρίμα που έφυγε”, επιβεβαίωσε ο δήμαρχος. Ο Παβλένκο πρόσθεσε ότι έχει ήδη αποφασιστεί το ακριβές μέρος όπου θα βρίσκεται το μνημείο: το σημείο επιβίβασης του λιμανιού όπου ο σκύλος συνήθιζε να περπατάει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Με τους περαστικούς, ο Μουχτάρ ήταν στοργικός και με σεβασμό, προικισμένος με μεγάλη εξυπνάδα και ευαισθησία. Παρά την επίπονη και συνεχή παρέα του Βίκτορ, δεν είχε σταματήσει ποτέ να περιπλανιέται ελεύθερα στο λιμάνι και τις γύρω περιοχές. Συχνά τον έβλεπαν να στέκεται ακίνητος να συλλογίζεται τον ορίζοντα και να κοιτάζει γύρω του. Αυτή η τελευταία χειρονομία, συγκεκριμένα, ερμηνεύτηκε από τους περισσότερους ως επιθυμία να ξαναδεί τον ιδιοκτήτη του.
