7 Ιανουαρίου 1977: Το βαπόρι απ’ την Περσία πιάστηκε στην Κορινθία (video)
Στις 7 Ιανουαρίου του 1977 το πλοίο “Γκλόρια” φορτωμένο με έντεκα τόνους κατεργασμένου χασίς, αξίας 4 δισ. δραχμών, ερχόμενο από τη Βηρυτό και με προορισμό την Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ “πιάστηκε” στον Ισθμό της Κορίνθου. Το “Βαπόρι απ΄την Περσία” στηρίχθηκε στο πραγματικό γεγονός, έγινε τραγούδι και ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από.
Μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες χασίς που κατασχέθηκαν Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής ανέφεραν ότι το “Γκλόρια” ήταν πλευρισμένο στα Ίσθμια και περίμενε εντολές για την πορεία του, όταν βρέθηκαν πάνω του έντεκα τόνοι χασίς σκεπασμένοι με λινάτσες. Συνελήφθησαν ο πλοίαρχος και οι ναυτικοί του πλοίου, μεταξύ αυτών και δύο Τούρκοι υπήκοοι, οι οποίοι είχαν κρυφτεί τις καμπίνες. Οι άντρες του λιμενικού τους έριξαν καπνογόνα, αναγκάζοντας τους να ανέβουν στο κατάστρωμα. Βρέθηκαν ακόμη δυο πιστόλια τύπου μπράουνιγνκ και πεντακόσιες σφαίρες. Παραλήπτες του φορτίου, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν Λιβανέζοι υπήκοοι στην Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ.
Όταν πλεύρισε στον ισθμό της Κορίνθου και περίμενε οδηγίες για να τον αποπλεύσει, αποβιβάστηκαν στο πλοίο άνδρες του Λιμενικού, οι οποίοι και εντόπισαν το φορτίο των ναρκωτικών, σκεπασμένο κάτω από λινάτσες, στο πίσω μέρος του καραβιού.
Μάλιστα η σύλληψη του πληρώματος του «Γκλόρια» ήταν επεισοδιακή καθώς δύο Τούρκοι που συνόδευαν το φορτίο, κρύφτηκαν μέσα στις καμπίνες για να αποφύγουν τη σύλληψη, με τους λιμενικούς να ρίχνουν μέσα στο σκάφος… καπνογόνα για να τους αναγκάσουν να βγουν στο κατάστρωμα.
Πώς το «Γκλόρια» έπεσε στα χέρια του Λιμενικού
Ο άνθρωπος που στάθηκε η αιτία για να ανακαλυφθεί η τεράστια ποσότητα χασίς ήταν ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος, γνωστός και ως «κάπτεν Νικ».
Αν και παλιότερα είχε ασχοληθεί με το λαθρεμπόριο τσιγάρων, ο θάνατος ενός αδελφικού φίλου του από υπερβολική δόση μορφίνης, τον είχαν κάνει έναν από τους πιο σφοδρούς πολέμιους των ναρκωτικών, με αποτέλεσμα να αρχίσει να συνεργάζεται το 1964 με την αμερικανική Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών (DEA), δίνοντας πληροφορίες.
Ο «κάπτεν Νικ» ήταν αυτός που «έκλεισε» και τη δουλειά με τα 300 σαραντάκιλα σακιά χασίς, που φόρτωσε στο πλοίο του έξω από παραθαλάσσιο χωριό στον Λίβανο, μαζί με τους δύο Τούρκους συνοδούς του εμπορεύματος.
Λίγο πριν την παραλαβή, ο καπετάνιος ενημέρωσε τις ελληνικές Αρχές ότι θα έφερνε πολλούς τόνους «σοκολάτα» δώρο για τα Χριστούγεννα. Έτσι, μετά από δύο αποτυχημένες «συναντήσεις» με τις Αρχές, το τελικό ραντεβού κανονίστηκε για τα Ίσθμια στην Κόρινθο, όπου το «Γκλόρια» περίμενε με… ανοιχτές αγκάλες όλο σχεδόν το Λιμενικό.
Οι δυο Τούρκοι (τα δυο μεμέτια τα καημένα, που λέει και το τραγούδι) οδηγήθηκαν στις φυλακές του Ναυπλίου, ενώ ο «Κάπτεν Νικ» και το πλήρωμα του, μετά τις αρχικές υποτιθέμενες συλλήψεις, δέχτηκαν τα συγχαρητήρια του αρχηγού Υ.Ε.Ν. Παπαδόγγονα. Μάλιστα, το υπουργείο Οικονομικών όρισε ως αμοιβή για τη μεγάλη επιτυχία 7.800.000 δραχμές, από τα οποία ο «κάπτεν Νικ» πήρε τελικά τις 1.500.000 δραχμές ενώ τα υπόλοιπα τα μοιράστηκαν οι αξιωματικοί του πλοίου.
«Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!»
Όταν ο Βασίλης Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το γεγονός από μία φίλη του, κατευθείαν… εμπνεύστηκε! «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά… Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε. Σχεδόν αμέσως «έπιασε δουλειά» και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να φτιάχνει τη μουσική.
«Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει… Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».
Το «βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Βασίλη Τσιτσάνη αν και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί απέφευγαν να το παίζουν λόγω του θέματός του.
Μάλιστα, στη συνέχεια απαγορεύτηκε να παίζεται από όλα τα δημόσια μέσα ενημέρωσης καθώς διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση σχετικά με το περιεχόμενο του τραγουδιού, το οποίο θεωρήθηκε πως συντελεί στη διάδοση των ναρκωτικών.
Τελικά, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο καθώς ο Εισαγγελέας Εφετών της Αθήνας έκρινε πως αν και το τραγούδι ήταν… ατυχές, «δεν μπορούσε να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση των ναρκωτικών».
