Γιάννης Αγγελάκας: Ο Αιρετικός Ροκάς
Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι τραγουδιστής, συνθέτης και ποιητής. Η μουσική του διαμόρφωσε την ελληνική ροκ σκηνή. Ο ήχος του έγινε ένα κράμα ροκ, παραδοσιακής μουσικής και ρεμπέτικου. Η ενέργεια του Γιάννη Αγγελάκα όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει ενός εφήβου και τη μεταδίδει σε όποιον τον ακούει.
Ο Γιάννης Αγγελάκας στα πρώτα του βήματα
Ο Γιάννης Αγγελάκας γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1959 στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης. Μεγάλωσε σε μια γειτονιά με ανθρώπους που αγωνίζονταν για το μεροκάματο αλλά ήταν δεμένοι μεταξύ τους. Έπαιζε στις αλάνες της περιοχής και μεγάλωσε απλά. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος «διακατέχεται από το σύνδρομο του χαμένου φτωχοπαράδεισου», καθώς πάντα λησμονεί τις γειτονιές που μεγάλωσε. Μέσα στα παιδικά παιχνίδια ήταν και το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων. Κοινό του ήταν οι φίλοι του αλλά αυτή η συνήθεια δεν άρεσε στον πατέρα του. Οι καλλιτεχνικές τάσεις την εποχή εκείνη δεν ήταν καλοδεχούμενες από τους γονείς, οι οποίοι έβλεπαν τους καλλιτέχνες προκατειλημμένα.
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν μέσω του ραδιοφώνου και κυρίως τις Κυριακές, οι φωνές του Τσιτσάνη και του Καζαντζίδη. Στην εφηβεία οι μουσικές επιλογές του ήταν οι Pink Floyd, οι Beatles και οι Rolling Stones. Αυτό που τον συγκλόνισε ήταν το κομμάτι «Rise and Fall of Ziggy Stardust» του Ντέιβιντ Μπόουι. Ο δρόμος για το ροκ είχε ανοίξει.
Μια
κιθάρα ήταν η συντροφιά του και εννοείται πως ο Γιάννης Αγγελάκας είναι
ένας αυτοδίδακτος μουσικός. Πολλοί αδυνατούν να πιστέψουν πως δε
διαβάζει παρτιτούρα. Ως μαθητής ήταν καλός αν και κάποια χρόνια έμεινε
στάσιμος στην ίδια τάξη λόγω αποτυχίας στα μαθηματικά. Αργότερα,
σκέφτηκε το ενδεχόμενο σπουδών στο Πολυτεχνείο αλλά ο όγκος της ύλης που
έπρεπε να καλύψει τον οδήγησε στην απόφαση να μπει στη Βιομηχανική.
Ξεκίνησε με αρκετό ενδιαφέρον να παρακολουθεί τα μαθήματα αλλά το
γενικότερο κλίμα τον απογοήτευσε. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν και οι
κομματικές νεολαίες που διαστρέβλωναν την ομαλότητα που πρέπει να διέπει
μια φοιτητική κοινωνία.
Γιάννης Αγγελάκας και «Τρύπες»
Το συγκρότημα Τρύπες ιδρύθηκε το 1983. Το σχήμα αυτό που άφησε γερά το αποτύπωμά του στην ελληνική μουσική κατάφερε εκτός των άλλων να διαμορφώσει και την ελληνική ροκ σκηνή. Ο Γιάννης Αγγελάκας ήταν ο τραγουδιστής, είχε αναλάβει όμως και το στιχουργικό κομμάτι. Ο Γιώργος Καρράς ήταν ο μπασίστας. Το 1983 κιθαρίστας ήταν ο Μιχάλης Κανατίδης, ο οποίος έφυγε δυστυχώς νωρίς από τη ζωή και το 1984 αντικαταστάθηκε από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο. Ντράμερ του συγκροτήματος ήταν ο Κώστας Φλωροσκούφης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
O Orson Welles και o «Πόλεμο των Κόσμων» του 1938
Το συγκρότημα ηχογράφησε το 1985 τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Τρύπες». Η ηχογράφηση έγινε στο θρυλικό στούντιο Αγροτικόν του Νίκου Παπάζογλου. Το κομμάτι «Ταξιδιάρα Ψυχή» αγαπήθηκε από το κοινό και έγινε επιτυχία. Η ενέργεια του συγκεκριμένου τραγουδιού το καθιστά διαχρονικό, καθώς μέχρι σήμερα ξεσηκώνει τα πλήθη. Το 1987 επήλθε ρήξη με τη δισκογραφική εταιρεία που συνεργάζονταν με αποτέλεσμα ο δεύτερος δίσκος του να χρηματοδοτηθεί μέσω δανεικών. Ο δίσκος έφερε τον τίτλο «Πάρτυ στον 13ο Όροφο».
Την ίδια χρονική περίοδο τα ντραμς αναλαμβάνει ο Γιώργος Τόλιος και έρχεται και το συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Virgin. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το συγκρότημα είχε καθιερωθεί στη συμπρωτεύουσα και η φήμη του επεκτάθηκε ως την Αθήνα. Το 1990 βγαίνει ο τρίτος τους δίσκος «Τρύπες στον Παράδεισο». Η ηχογράφηση έγινε ξανά στο Αγροτικόν, με μηχανικό ήχου το Νίκο Παπάζογλου και ηχολήπτη τον Ασκληπιό Ζαμπέτα. Ο Ζαμπέτας αργότερα έγινε ο δεύτερος κιθαρίστας της ομάδας.
Το 1993 ηχογράφησαν τον δίσκο «Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια». Την ίδια χρονιά ηχογραφήθηκε και το «Υπέροχο Τίποτα». Τη μουσική υπέγραψε ο Γιώργος Καρράς και τους στίχους ο Γιάννης Αγγελάκας. Ο Καρράς σε αυτό το δίσκο τόλμησε να πειραματιστεί με τον ήχο. Επέλεξε όργανα που δεν ήταν συνηθισμένα σε μια ροκ μπάντα την εποχή εκείνη: ακορντεόν, τσέλο, κοντραμπάσο, βιολί. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πιο συναισθηματικό ροκ.
Ο δίσκος αυτός χρησιμοποιήθηκε λίγα χρόνια μετά για να ντύσει μουσικά την ταινία του Νίκου Γραμματικού, «Η Εποχή των Δολοφόνων». Το 1994 έκαναν μια ζωντανή ηχογράφηση στο Club Ρόδον, η οποία έφερε τον τίτλο
«Κράτα το Σώου Μαϊμού». Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε ο δίσκος «Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι». Το 1999 ακούσαμε τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων». Το 2001 ο Γιάννης Αγγελάκας αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα και το συγκρότημα διαλύθηκε.
Σόλο Καριέρα
Το 2004 ο Γιάννης Αγγελάκας ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία «Alltogethernow». Το 2005 ο Αγγελάκας συνεργάστηκε με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη και μας παρουσίασαν τον δίσκο «Οι Ανάσες των Λύκων». Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Από ‘δω και Πάνω». Για την ηχογράφηση του δίσκου αυτού συντάχθηκε το μουσικό σχήμα «Οι Επισκέπτες». Ο κάποτε καθαρά ροκ και punk ήχος του Αγγελάκα έδωσε τη θέση του στο έντεχνο, το παραδοσιακό και το ρεμπέτικο.
Τα ροκ όργανα συμπράττουν με μπαγλαμά, μπουζούκι, χάλκινα (κυρίως τρομπέτες), βιολί, τσέλο και δίνουν έναν πρωτοποριακό ήχο. Το 2007 μέσα από μια συνεργασία ξανά με το Νίκο Βελιώτη μας παρουσίασε τον δίσκο «Πότε θα Φτάσουμε Εδώ». Το 2012 κυκλοφορεί ο δίσκος «Σαράβαλο/Η Γελαστή Ανηφόρα». Το 2016 συνεργάζεται με το συγκρότημα 100°C και κυκλοφορούν τον δίσκο «Ήσυχα Τραγούδια για Ανέμελα Λιβάδια».
Ο Γιάννης Αγγελάκας έχει έκδοση δύο ποιητικές συλλογές: «Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι» και «Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε», οι οποίες συνοδεύονται από σκίτσα του ίδιου. Ακόμη, το 2000 εκδόθηκε το βιβλίο «Για την καρδιά ενός κτήνους 1985-2000», το οποίο περιλαμβάνει όλο το στιχουργικό του έργο καθώς και συνεντεύξεις.
Αγγελάκας και Κινηματογράφος
Ο Γιάννης Αγγελάκας έχει ασχοληθεί πολλές φορές με την έβδομη τέχνη και ως συνθέτης και ως ηθοποιός.
Το 1999 έχει ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Χώμα και Νερό».
Την σκηνοθεσία, το σενάριο και το μοντάζ υπέγραψε ο Πάνος Καρκανεβάτος.
Τη μουσική συνέθεσαν ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Ασκληπιός Ζαμπέτας και ο
Γιώργος Χριστιανάκης.
Το 2002 αναλαμβάνει τον σημαντικότερο ρόλο του στην ταινία «Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα»
του Νίκου Νικολαΐδη. Στην ταινία ακούγεται και το ομώνυμο τραγούδι που
φέρει την υπογραφή του Αγγελάκα. Πρόκειται για μια ταινία με έντονα
σουρεαλιστικά στοιχεία. Υπάρχει μεγάλη δόση χιούμορ αν και σαν επίγευση
αφήνει κάτι γλυκόπικρο. Η νοσταλγική διάθεση είναι έντονη και θίγει το
θέμα των χαμένων ονείρων. Αναδεικνύει περιθωριακές φιγούρες, ανθρώπους
που δε θέλησαν να μπουν σε νόρμες και προτίμησαν το περιθώριο με ό,τι
αυτό συνεπάγεται. Το 2009 ο μεγάλος σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης
ανέθεσε στο Γιάννη Αγγελάκα τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία
«Ψυχή Βαθιά». Το 2011 υπέγραψε τη σύνθεση της μουσικής και για το ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» που σκηνοθέτησαν η Κατερίνα Κιτίδη και ο Άρης Χατζηστεφάνου.
Η αρχική σκέψη για το βίντεο που θα κλείσει το άρθρο αυτό ήταν μια εκτέλεση του μεγάλου τραγουδιού «Σιγά Μην Κλάψω». Αποφασίστηκε να παρατεθεί ένα κομμάτι που μιλά για τον έρωτα όχι με τον συνηθισμένο τρόπο που τον συναντά κάποιος στα τραγούδια αλλά με έναν διαφορετικό ρομαντισμό.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
Γιάννης Αγγελάκας. Ανακτήθηκε από m.lifo.gr/ Τελευταία επίσκεψη 25/10/2020
Γιάννης Αγγελάκας. Ανακτήθηκε από el.m.wikipedia.org/Τελευταία επίσκεψη 23/10/2020
MAXMAG.GR
