Είναι o τουρισμός μονόδρομος ανάπτυξης;
Δεδομένου ότι είμαστε μία σχεδόν από-βιομηχανοποιημένη χώρα, χάρη στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις δεκαετίας του 80 και μετά, θα πρέπει να στηρίξουμε την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας αλλά και σε άλλες πιο επικερδείς βιομηχανίες, οι οποίες δεν χρειάζονται κοστοβόρες επενδύσεις, όπως τα εργοστάσια.
Ας πάρουμε για παράδειγμά το Η. Β. Η πρώτη δουλειά της “Σιδηράς Κυρίας” (αφού διέλυσε τα συνδικάτα), ήταν να διευκολύνει την προσέλευση επενδύσεων στη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες ναυτιλιακές στον κόσμο επιλέγουν το Λονδίνο, για τα έχουν γραφεία, προσωπικό και να πληρώνουν φόρους εκεί. Όμως υπάρχουν άλλες δύο “βαριές” βιομηχανίες οι οποίες συνεισφέρουν τα μέγιστα στο ΑΕΠ της χώρας :Βιομηχανία Σπουδών & Βιομηχανία Μουσικής.
Έχοντας σπουδάσει 4 χρόνια στην Αγγλία τυγχάνει να γνωρίζω επαρκώς το σύστημα της. Φοιτητές από όλο τον κόσμο γίνονται δεκτοί, φτάνει να πληρούν τα προαπαιτούμενα ακαδημαϊκά κριτήρια και να πληρώνουν τα αντίστοιχα δίδακτρα. Αν οι μαθησιακές γνώσεις τους δεν επαρκούν ή η γνώση της γλώσσας δεν είναι αρκετή για να παρακολουθήσουν μαθήματα, μπορούν να προετοιμαστούν πριν εισέρθουν στα πανεπιστήμια (Foundation year). Μα αυτά τα κεφάλαια, τα ιδρύματα επενδύουν σε έρευνα και ανάπτυξη, υποδομές και φυσικά προσλαμβάνουν διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, ώστε να αναβαθμιστούν στην κατάταξη του βρετανικού υπουργείου Παιδείας.
Επίσης, εισρέει συνάλλαγμα από όλο τον κόσμο, οπότε ακόμα και να το εμπορικό ισοζύγιο είναι αρνητικό (εξαγωγές μείον εισαγωγές), τα αποθεματικά είναι μεγάλα. Τα ενοίκια κρατιούνται σε υψηλό επίπεδο λόγω ζήτησης, οι επιχειρήσεις εστίασης λειτουργούν, τα καταστήματα κάνουν τζίρο κτλ.
Όσοι ασχολούνται με τη μουσική, (ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά) γνωρίζουν τη σημασία που έχει μία διάκριση στην Αγγλία. Πόσο εύκολο είναι να βρεις στούντιο να ηχογραφήσεις, ατζέντηδες, μουσικούς και το σημαντικότερο κόσμο να σε ακούσει, όταν ξεκινάς και είσαι σχετικά άγνωστος. Δημιουργώντας μουσική σε μία εταιρεία που έχει έδρα τη Γηραιά Αλβιόνα, έχεις πρόσβαση στις 52 χώρες-μέλη της Κοινοπολιτείας, την Ευρώπη & την Αμερική.
Αν μπεις στο top10 ή ακόμα και στο top20, η απήχηση θα είναι τεράστια. Για αυτό και πολλά ελληνικά συγκροτήματα έχουν προσπαθήσει να συνεργαστούν με εταιρείες εκεί, ώστε να διευρύνουν το κοινό τους. Μπορούμε να εμείς να κάνουμε το ίδιο? Προφανώς και όχι. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε προστιθεμένη αξία από την δική μας “Βαριά Βιομηχανία”: τον Τουρισμό!
Πόσοι από εμάς γνωρίζουν την Αρχαία Σικυώνα, την σπηλιά του Ερμή, τους Αριστοναύτες, το γαλλικό ξύλινο κάστρο? Πόσοι από τους κατοίκους της πρωτεύουσας του Νομού μας γνωρίζουν ότι η Αρχαία Κόρινθος ήταν η τελευταία ελληνική πόλη-κράτος που έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων, μετά από σθεναρή αντίσταση, το 146 π.Χ.? Για αυτό και την κατέστρεψαν ολοσχερώς βίασαν τις γυναίκες και πούλησαν τα παιδία για σκλάβους στη Μέση Ανατολή. Ποια ή ανάδειξη της Διολκού?
Όταν άλλες χώρες, με πολύ μικρότερης διάρκειας Ιστορία, αναδεικνύουν το παραμικρό, όχι μόνο για να συσφίξουν τις σχέσεις τους σαν Έθνος, αλλά κυρίως για οικονομική εκμετάλλευση, εμείς αγνοούμε ακόμα και τα βασικά. Αρκετοί θα πουν ότι φταίει ο το Κράτος και έχουν δίκιο, εν μέρει. Αφού τώρα δεν έχουμε αρκετά κεφάλαια σαν χώρα (το πως χρησιμοποιείται ο πλούτος μας, είναι μία άλλη κουβέντα) θα μπορούσαμε να αναθέσουμε, σε εταιρίες τη λειτουργία και εκμετάλλευση των αρχαιολογικών χώρων με το αντίστοιχο τίμημα φυσικά.
Σε αυτούς που θα αντιταχθούν σε μία τέτοια ιδέα, θα ήθελα να υπενθυμίσω τις εικόνες ντροπής που προσφέρουμε συχνά πυκνά, στους τουρίστες όταν έρχονται από την άλλη άκρη της γης, μέσα στον καύσωνα, για να δουν τον Παρθενώνα και οι γνωστοί υπάλληλοι των αρχαιολογικών χώρων, κάνουν απεργία ώστε να απαιτήσουν (σαν λύτρα) περαιτέρω αύξηση του ήδη υψηλού μισθού τους! Πέρα από το προφανές πρακτικό πρόβλημα που δημιουργείται έχουμε και το γνωστό ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) που συνέχεια μπλοκάρει την οποιαδήποτε προσπάθεια για διαφήμιση και ανάδειξη του χώρου, με το αζημίωτο πάντα.
Το περίφημο περιστατικό με τον οίκο Gucci, δεν είναι το μοναδικό, αλλά είναι το πιο τρανταχτό. θα δεχόμουν την ανησυχία των αρχαιολόγων, αν απαγόρευαν και σε άλλους να χρησιμοποιήσουν το σύμβολο της παγκόσμιας κληρονομίας (UNESCO), για να προωθήσουν την προπαγάνδα τους. Δυστυχώς όμως, αντιμετωπίζουμε την κλασσική περίπτωση δύο μέτρων & δύο σταθμών.
Οι εποχές που οι Αθηναίοι, έφευγαν από το κλεινόν άστυ και έκαναν διακοπές όλο το καλοκαίρι στη Δυτική Κορινθία, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όλοι ψάχνουν κατάλυμα για λίγες ημέρες μέσω πλατφόρμας (AirBnB, Booking, etc) έως δυο εβδομάδες το πολύ. Αυτό δημιούργησέ κάποιες υποστηρικτικές θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργεί τα γνωστά προβλήματα λόγω εποχικότητας. Κάθε νέος επαγγελματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο του ξενοδοχείου ή της εστίασης, προτιμά να φύγει για σεζόν σε κάποιο νησί ή ακόμα και Κύπρο, παρά να μείνει στην περιοχή.
Αυτό δυστυχώς περιορίζει ή υποβαθμίζει τις υπηρεσίες που μπορούμε να προσφέρουμε. Όμως, οι εξελίξεις των τελευταίων 2,5 χρόνων έφεραν μία σημαντική αλλαγή στο συγκεκριμένο τομέα: τους ψηφιακούς νομάδες. Αυτό που εφάρμοσε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια των lockdown, γίνεται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό. Η τηλε-εργασία είναι πλέον τρόπος ζωής για πολύ κόσμο, ιδιαίτερα στο χώρο της ανάπτυξης λογισμικού και των νέων τεχνολογιών γενικότερα. Δηλαδή μπορεί κάποιος να ζει δίπλα στη θάλασσα ή το βουνό και να εργάζεται για μία εταιρεία στην Αθήνα ή το εξωτερικό. Για όσους δεν το γνωρίζουν αυτό ήδη γίνεται στο Ξυλόκαστρο & το Κιάτο.
Γιατί δεν έχει προχωρήσει και σε άλλες περιοχές του νομού μας? Διότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι γρήγορες ταχύτητες, οι οποίες δυστυχώς προσφέρονται μόνο στα σπίτια που είναι χτισμένα πάνω σε κεντρικές οδικές αρτηρίες του. Οπότε οι επιλογές είναι δύο: να δοθούν κίνητρα ώστε οι διαδικτυακοί πάροχοι να διευρύνουν το δίκτυο τους, ή οι δήμοι να μισθώσουν δορυφορικό σύστημα, τύπου Starlink και να το προσφέρουν ως κίνητρο, σε δημότες και μη.
Μάλιστα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν δημοτικοί χώροι, που θα στεγάζουν τους ψηφιακούς νομάδες και τις start up, ώστε να σχηματίσουν ένα οικοσύστημα που θα γίνει πόλος έλξης για νέο κόσμο, αντιστρέφοντας την ηλικιακή αποσάθρωση της υπαίθρου. Κλείνοντας θα ήθελα να πω, κάθε ένας από εμάς έχει ευθύνη για την εικόνα της χώρας μας και ειδικότερα για την προβολή του τουρισμού. Πρέπει να είμαστε ευγενικοί, να δίνουμε σωστές οδηγίες, να διατηρούμε το δήμο μας καθαρό και να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο Έλληνα ή ξένο.
Να γίνουμε πρέσβεις του πολιτισμού μας, ώστε όταν οι επισκέπτες μας επιστρέψουν στη χώρα τους, θα διηγηθούν τις ιστορίες τους για αυτή την ευλογημένη χώρα, που κατοικείται από ζεστούς και χαμογελαστούς ανθρώπους, οι οποίοι έμαθαν να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους και να μεγαλουργούν.
