Στην Κόρινθο ο Δημήτρης Κουτσούμπας (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Σε πολιτική συγκέντρωση στην Κόρινθο μίλησε το απόγευμα της Δευτέρας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η συγκέντρωση, που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου «Θωμάς Θωμαΐδης», είχε θέμα «Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας για σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής! Με το ΚΚΕ μπορούμε!».
Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, τα μέλη της ΚΕ Τηλέμαχος Δημουλάς και Νίκος Κουτουμάνος, γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου. Επίσης παρευρέθηκε ο δήμαρχος Κορίνθου, Βασίλης Νανόπουλος. Το «παρών» έδωσαν οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Νίκος Γόντικας και Γιάννης Κελλάρης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Κορινθίων Βιβή Τζέκου, Κιάτου Βασίλης Νανόπουλος και Λουτρακίου Χρήστος Ασημακόπουλος.
«Σήμερα που τα τύμπανα του πολέμου έχουν ηχήσει στη γειτονιά μας αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη συμπόρευσης με το ΚΚΕ», τόνισε η Κική Νανοπούλου, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Κορινθίας και μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του Κόμματος, ανοίγοντας την εκδήλωση. Καλωσόρισε ιδιαίτερα όλους όσοι συναντήθηκαν με το Κόμμα στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος. Υπενθύμισε δε ότι, όπως έχει αποδείξει στη μακρόχρονη ιστορία του, το ΚΚΕ μπορεί να φέρει στο προσκήνιο τον «γίγαντα λαό», να δώσει «πνοή» στους σημερινούς εργατικούς – λαϊκούς αγώνες.
Πριν την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα προβλήθηκε το βίντεο του Κόμματος που είναι αφιερωμένο στη συμπλήρωση δύο ετών από το ξέσπασμα της πανδημίας, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις που αναπτύχθηκαν το διάστημα αυτό κόντρα στην επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.
Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας
Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εδώ στην Κόρινθο, σ’ αυτήν εδώ την πλευρά της Πελοποννήσου, μια ανάσα από την Αθήνα, απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους τους εργάτες, τους εργαζόμενους ανθρώπους του μόχθου, στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και των χωριών, στα νέα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Τώρα είναι η ώρα, ο καθένας και η καθεμιά να κάνει μια επιλογή που πριν δεν είχε σκεφτεί ή μπορεί και να είχε απορρίψει. Να πάρει τη θέση του στον αγώνα δίπλα στο ΚΚΕ.
Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας για σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Και αυτή η επιλογή της οργάνωσης της πάλης, για να μπορέσει ο εργάτης που δουλεύει στις βιομηχανίες της περιοχής να έχει μεροκάματο και να τα βγάζει πέρα, ο νέος στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού να έχει εισόδημα, ο βιοπαλαιστής αγρότης και ο αυτοαπασχολούμενος να επιβιώσει στον τόπο του απαλλαγμένος από χρέη.
Δεν μπορεί να αναβάλλεται για μετά, όταν, όπως για χρόνια του λένε, δήθεν, θα το επιτρέψουν οι συνθήκες. Γιατί οι συνθήκες σ’ αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν επιτρέπουν ποτέ να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, το αντίθετο: Στο επίκεντρο βρίσκεται μόνιμα η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στο βωμό της οποίας θυσιάζονται οι δικές μας, όλες οι λαϊκές ανάγκες.
Τα έχουμε ζήσει άλλωστε. Τη μια ήταν η καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια, για να βγούμε δήθεν στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Μετά ήρθε η σχετική ανάκαμψη και με την απειλή μη τυχόν και μας φύγει, πάλι ο λαός θυσίες να κάνει. Μετά μας έτυχε η πανδημία, που έφερε πιο γρήγορα μια νέα κρίση και ακολούθησαν τα σπασμένα της, οι ανατιμήσεις και η ακρίβεια. Και τώρα ο πόλεμος…
Ο λαός της Ουκρανίας «σάκος του μποξ» αδίστακτων ιμπεριαλιστών
Δέκα χρόνια και πλέον πέρασαν και ο ελληνικός λαός πληρώνει τη μια καπιταλιστική κρίση μετά την άλλη, με φτωχοποίηση, τρία μνημόνια και εκατοντάδες αντιλαϊκούς αντεργατικούς νόμους.
Πληρώνει και την ανάκαμψη, καταβάλλοντας μόνιμα νέες θυσίες για να θωρακιστεί η κερδοφορία λίγων επιχειρηματικών ομίλων.
Τώρα του λένε πως πρέπει να πληρώσει και το τίμημα της συμμετοχής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να πληρώσει “το τίμημα της συμμετοχής στον πόλεμο για την ελευθερία”, όπως είπε και ο Μητσοτάκης.
Να τους δώσουμε ένα μαντήλι να σκουπίσουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τον πολύπαθο λαό της Ουκρανίας, τώρα που δήθεν τους έπιασε ο πόνος για την ελευθερία του!
Ο λαός της Ουκρανίας χάνει τη ζωή του, τα παιδιά του, το σπίτι του, ξεριζώνεται από τον τόπο του, γιατί έχει στην κυριολεξία μετατραπεί σε “σάκο του μποξ” ανάμεσα σε αδίστακτους ιμπεριαλιστές.
Από τη μια η Ρωσία, από την άλλη το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ που λύνουν τους ανταγωνισμούς τους, τις διαφορές τους πάνω στις πλάτες του ουκρανικού λαού για το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, των αγορών.
Υπάρχουν, δηλαδή, δύο στρατόπεδα ληστών, εκπροσώπων μονοπωλιακών συμφερόντων, που χρόνια τώρα επιτίθενται σε έναν λαό για να αρπάξουν τον πλούτο της χώρας του, που κατέχει σημαντική γεωστρατηγική θέση στη Μαύρη Θάλασσα, έχει σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες, λόγω και της σοσιαλιστικής κληρονομιάς της, έχει πλούσια, αχανή καλλιεργήσιμα εδάφη και κυρίως έναν σπάνιο και άφθονο ορυκτό πλούτο.
Αυτόν τον πλούτο ο σοσιαλισμός τον είχε θέσει για δεκαετίες στην υπηρεσία της ευημερίας του λαού, που ζούσε αδελφωμένος κάτω από τη ίδια στέγη.
Εδώ και 30 χρόνια, όμως, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο πλούτος αυτός από ευλογία έγινε κατάρα για τον λαό. Γιατί αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο καταλήστευσης από τα μονοπώλια της Ουκρανίας και άλλων κρατών, αλλά αποτέλεσε και το “μήλον της Έριδος” στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ποιος θα τον βάλει στο χέρι, βάζοντας την Ουκρανία στη δική του σφαίρα επιρροής, απέναντι στα συμφέροντα του αντιπάλου του. Αυτή ήταν η “καύσιμη ύλη” που οδήγησε στον σημερινό ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Κι ας κάνουν πως “δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα” η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα κόμματα μαζί με τα παπαγαλάκια του συστήματος, που λίγο ακόμα και θα ζητήσουν από τον ελληνικό λαό δηλώσεις υποταγής στη λεγόμενη Δύση, δηλαδή στους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Κάνουν ότι δεν ξέρουν πως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν προέκυψε πριν δυο βδομάδες, με την απαράδεκτη και καταδικαστέα ρώσικη εισβολή, αλλά προετοιμάζεται χρόνια τώρα και με το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας.
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, αυτή η επιλογή μάς βάζει στη σωστή πλευρά της Ιστορίας
Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στον κίνδυνο αυτός να γενικευτεί, η απάντηση από τη σκοπιά των λαών είναι μόνο μία:
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών. Αυτή η επιλογή βάζει τον λαό μας στη σωστή πλευρά της Ιστορίας στο πλευρό όλων των άλλων λαών, απέναντι από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους.
Απαιτούμε απεμπλοκή τώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Να μη χρησιμοποιείται το ελληνικό έδαφος, η θάλασσα και ο αέρας ως πολεμικά ορμητήρια.
Καμία συμμετοχή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αμερικανοΝΑΤΟικές αποστολές με κανέναν τρόπο ή πρόσχημα.
Αυτή είναι μόνη συνεπής πατριωτική στάση υπέρ του ελληνικού λαού και η αληθινή αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, των άλλων γειτονικών λαών.
Σύσσωμα τα αστικά επιτελεία και όλοι όσοι μιλούν με “ναι μεν αλλά”, προσπαθούν με ψέματα να αποσπάσουν τη συμφωνία του ελληνικού λαού στην εμπλοκή της χώρας βαθύτερα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να τον κάνουν συνένοχο στο έγκλημα.
Λένε ψέματα όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αναβάθμιση της ελληνικής εμπλοκής που, πέρα από τις βάσεις, τα εδάφη, το πολεμικό υλικό, είναι έτοιμοι να στείλουν και στρατιωτικές δυνάμεις, παιδιά του ελληνικού λαού, με το πρόσχημα ότι έτσι “στηρίζουμε τον ουκρανικό λαό”!
Όλοι τους, με χέρια και με πόδια και μοιρασμένους ρόλους, στηρίζουν τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, οι οποίοι εδώ και χρόνια οδηγούν τον ουκρανικό λαό στην καταστροφή, παίζοντας πάνω στις πλάτες του ένα ολέθριο παιχνίδι με τη Ρωσία για τα δικά τους συμφέροντα.
Λένε ψέματα όταν υποστηρίζουν ότι έτσι “πολεμάνε τον αναθεωρητισμό”, γιατί οι μεγαλύτεροι “αναθεωρητές” είναι οι σύμμαχοί τους, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, που δεν διστάζουν να κάνουν αυτό ακριβώς που κάνει και η Ρωσία στην Ουκρανία, να παρεμβαίνουν στρατιωτικά για να διαλύουν χώρες, να αλλάζουν σύνορα.
Λένε ψέματα όταν επιμένουν ότι προσφέρουμε τώρα τη βοήθεια, την αλληλεγγύη μας, για να μπορούμε να τη ζητήσουμε κι εμείς όταν θα μας επιτεθεί η Τουρκία. Μα η Τουρκία κάνει ό,τι κάνει, προκαλεί, αμφισβητεί, διεκδικεί, αναθεωρεί, ακριβώς γιατί έχει τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν κυριαρχικά δικαιώματα και σύνορα, αλλά μόνο “ΝΑΤΟικό έδαφος”, σπρώχνουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στο Αιγαίο και αλλού.
Και τώρα αυτό που τους καίει είναι η πάση θυσία διατήρηση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ειδικά τώρα σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης. Γι’ αυτό και βάζουν τον Ερντογάν να παίζει το παιχνίδι του “διαμεσολαβητή”! Γι’ αυτό και αρχίζουν τα “πάρε – δώσε” Μητσοτάκη – Ερντογάν!
Λένε ψέματα, για να ξεγελάσουν τον λαό, λέγοντας ότι η εμπλοκή συνιστά “μια νέα ευκαιρία”.
Τα ίδια έλεγαν και για την έξοδο από την κρίση και για την έξοδο από την πανδημία. Μόνο που η κρίση και η πανδημία αποδείχτηκαν πάλι μια μεγάλη ευκαιρία για το κεφάλαιο για να φορτώσει τα βάρη στους εργαζόμενους, τον λαό, με τις κυβερνήσεις να υλοποιούν μία προς μία τις απαιτήσεις του.
Ο λαός μπορεί να χαράξει δική του αυτοτελή ανεξάρτητη γραμμή
Τώρα η νέα “ευκαιρία”, ο νέος στόχος για το κεφάλαιο στη χώρα μας είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε διεθνή κόμβο μεταφοράς Ενέργειας, στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών ενεργειακών σχεδιασμών, ο οποίος δήθεν θα ωφελήσει και τον ελληνικό λαό.
Τα ίδια έλεγαν και στον λαό της Ουκρανίας, που η χώρα του είναι ένας σημαντικός ενεργειακός και διαμετακομιστικός κόμβος, με μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική θέση.
Αλήθεια, ποια ήταν τα οφέλη για το λαό της;
Μήπως μπόρεσε να γευτεί τα “καλά” από τη μετατροπή της χώρας του σε ενεργειακό κόμβο, μήπως σώθηκε από τη φτώχεια, μήπως εξασφάλισε ευημερία, έστω μια ήσυχη και ασφαλή ζωή;
Όχι, βέβαια. Εδώ και χρόνια βρίσκεται στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα.
Το δράμα του ουκρανικού λαού είναι άλλη μια απόδειξη για ποιο λόγο η εργατική τάξη, ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να στοιχίζεται πίσω από τους στόχους, τα οράματα της αστικής τάξης.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν και πρέπει να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή ανεξάρτητη γραμμή, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια, με τους δικούς τους στόχους, το δικό τους σχέδιο για να κάνουν επιτελούς πράξη το δικό τους όραμα για μια ζωή χωρίς φτώχεια και πολέμους.
