Α.Γ Καλλής : Να προσέχεις
Α.Γ Καλλης : Να προσέχεις
Η πρώτη βόλτα με το κόκκινο ποδήλατακι μου στη γειτονιά μας …στη γειτονιά του ονειρου…ηταν η πρώτη μου απόπειρα να αποδείξω ότι μπορω να <<πετάξω>> σαν εκείνα τα πουλάκια στη φωλιά που αδημονουν ν ακολουθήσουν τις ιπτάμενες αναζητήσεις των γονιών τους … ήμουν μικρος…πολύ μικρός..πολυ πριν πάω σχολειο…κάτω από το βλέμμα της μάνας μου … ενω παράλληλα ο αγαπημένος μου ξάδερφος μεγαλύτερος μου, με περιμένε για να παίξουμε σ ένα δρόμο που είχε την ηρεμία του κι ανθρώπους που κοντοστεκονταν για να ανταλλάξουν μια κουβεντααπό καρδιάς..έτσι για να πάνε κάτω τα φαρμακια …και για να πιαστει ξανα το νήμα της ζωής που άλλοτε έρχεται κι άλλοτε φεύγει σαν το κυματακι. στην ακροθαλασσιά…Με εκείνο το ποδήλατακι το τρίτροχο, δώρο του παππου μου …είναι σαν να σ ακούω ξανα…να μου λες με εκείνη την βελούδινη φωνή… πρόσεχε…μην απομακρύνεσαι..και συγχρονως να γελάς με την προσπαθεια μου να σε παρακουσω για να πάω λίγο μακρύτερα…βλέπεις ο Ίκαρος ήθελε πάντα το πιο ψηλά…κανένα όμως παιδί ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τα όρια…τα όρια δεν είναι για τους πολύ μικρούς, αλλά για τους πολύ μεγάλους που έμαθαν,κατάλαβαν και αποσύρθηκαν σε μια γωνιά ταπεινωμένοι….
Όμως τώρα ,θέλω εγώ να σου φωναξω να προσέχεις…όπου και να σαι…γιατί εσύ εδώ και χρόνια απομακρύνθηκες αθελα σου μια κάποια μερα για την γειτονιά των αγγέλων… κι αυτός ο δρόμος…ο δικός σου δρόμος στην οδό Φλοιουντος… έπαψε να είναι ο ίδιος …έπαψε να φιλοξενεί την δική σου φωνή της καρτερίας…να πρόσεχεις λοιπόν … να πρόσεχεις όπου και να σαι …είναι πολύτιμα τα φυλαχτά μας…και συ είσαι ένα απ’ αυτά…
Υ.Γ Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη στην ιστορική πλατεία της Γούβας στην οδό Φλοιουντος, όπου ήταν το εμπορικό κέντρο της παλιάς Νεμεας. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας είναι τα εξής: πάνω στο τρίτροχο ποδήλατακι εγώ (Τέλης Καλλης),πιο πίσω στο κέντρο ο αγαπητός μου ξάδερφος Νίκος Δαλιβιγκας ,και δίπλα του η μάνα μου Βασιλική Μπουφα- Καλλη. Σε όλο το μάκρος του δρόμου βρίσκονται διάσπαρτοι οχτώ άνθρωποι ,άλλοι μιλούν μεταξύ τους άλλοι προχωρούν πηγαίνοντας κάπου…Προφανώς είναι Κυριακή,ο ξαδερφος μου όπως πάντα τότε την Κυριακή φοράει τα καλά του,άσπρο πουκάμισο ,γραβατουλα με λάστιχο, πουλόβερ πλεκτό,κοντό παντελόνι και παπούτσια μαύρα λουστρινια.Εγω φοράω αποκριάτικη στολή, και η μητέρα μου είναι εκεί εν ώρα εργασίας προφανώς και εν ώρα διαλείμματος,να μας προσέχει.
Στο σημείο όπου είναι τα τρία ξύλινα καφάσια από μπίρα ΦΙΞ (Αντιπρόσωποι Νεμέας Αφοί Αθανασοπουλοι)ήταν το εστιατόριο του παππού και του πατέρα μου Γεωργίου Αριστοτέλους Κάλλη ,που λειτούργησε από προπολεμικά έως το 1969,όπου ο πατέρας μου άνοιξε το βιβλιοπωλείο .Δεξιά του εστιατορίου ήταν το Εμπορικό του Νικολάου Σταματοπούλου, δεξιά ήταν ένα Εμποροραφειο,και το Παντοπωλείο του Χαράλαμπου Παρασκευοπουλου ,ακριβώς απέναντι ήταν το Παντοπωλείο του Αργύρη Μιτσοπουλου. Ο δρόμος αυτός ήταν γεμάτος καταστήματα πάσης φύσεως…Σήμερα δυστυχώς έχουν απομείνει ελάχιστα . Στο σημείο ακριβώς αυτό όπου είναι ο ξάδερφος μου που με περιμένει να παίξουμε ,ο ίδιος έχει ένα από τα ωραιότερα πρακτορεία ΠΡΟΠΟ .Ο πολυσύχναστος όμως αυτός δρόμος τίποτα δεν θυμίζει απ’ την παλιά του αίγλη. Τα περισσότερα από εκείνα τα όμορφα καταστήματα έχουν κλείσει ,πολλά απ’ αυτά παραμένουν εξωτερικα ίδια όπως ήταν τότε.
Αν κάποιος έρθει στην Νεμέα αξίζει να επισκεφτεί αυτή την ιστορική γειτονιά θα αισθανθεί ότι μπαίνει σε μια άλλη διάσταση του χρόνου
