Βρογχοκήλη – Ποια συμπτώματα προκαλεί; Πότε έχει θέση το χειρουργείο;

Βρογχοκήλητου θυρεοειδούς θεωρείται η αύξηση του μεγέθους του θυρεοειδούς αδένα που υπερβαίνει τις φυσιολογικές του διαστάσεις.Πρόκειται δηλαδή, για μία διόγκωση που εμφανίζει οθυρεοειδής αδένας,κατά την οποία, ωστόσο,το μέγεθοςτου θυρεοειδούς υπερβαίνει τουλάχιστοντο 50% του φυσιολογικού μεγέθους τουαδένα.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι βρογχοκήλης, που εξαρτώνται:

– από την αιτία πρόκλησής της,

-την ύπαρξη ή μη όζων του θυρεοειδούς εντός της βρογχοκήλης,

-και την επέκταση ή μη της βρογχοκήλης εντός του θώρακα.

Πιο συγκεκριμένα, ησποραδικήβρογχοκήλη αποτελεί τον συνηθέστερο τύπο και αναδεικνύεται στο 5% του ενήλικου πληθυσμού, ειδικά σε περιοχές με επαρκή διατροφική πρόσληψη ιωδίου. Η σποραδική βρογχοκήλη οφείλεταισυνδυαστικά σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Σπανιότερα, η εμφάνιση βρογχοκήλης ενδέχεται να εμφανίζει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση (οικογενήςβρογχοκήλη), ενώ οφείλεται σε κληρονομικές διαταραχές που αφορούν στη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών. Έχει παρατηρηθεί ότι εμφανίζεται περισσότερο στα πρώτα έτη της ζωής,  ενώ κυμαίνεται από ήπιο υποθυρεοειδισμό έως και σοβαρό υποθυρεοειδισμό με συνακόλουθη υπολειπόμενη σωματική και νοητική ανάπτυξη (κρετινισμός).

Σχετικά με την επέκταση της βρογχοκήλης εντός του θώρακα, οι περισσότερες περιπτώσεις βρογχοκήλης εμφανίζονταιστην περιοχή του τραχήλου και σπανιότερα,κάποια ευμεγέθης βρογχοκήλη επεκτείνεται (καταδύεται) πίσω από το στέρνο εντός του θώρακα. Στην περίπτωση αυτή ονομάζεται οπισθοστερνική ή καταδυόμενηβρογχοκήλη.

Έχει παρατηρηθεί ότι η βρογχοκήλη εμφανίζεται σανμία διάχυτη ομαλή διόγκωση στην πρόσθια επιφάνεια του τραχήλου, την οποία συνήθως μπορεί να εντοπίσει και ο ίδιος ο ασθενής. Τέλος, δεν είναι σπάνιες και οι περιπτώσεις που η βρογχοκήλη συνοδεύεται από πολλαπλούς όζους θυρεοειδούς (πολυοζώδηςβρογχοκήλη), οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις είναι και ψηλαφητοί από τους ασθενείς.

Διαγνωστικά, η προσέγγιση της βρογχοκήλης είναι παρόμοια με αυτή των όζων του θυρεοειδούς αδένα. Σε πρώτη φάση, η κλινική εξέταση του ασθενούς και η λήψη λεπτομερούς ιστορικού αποτελούν τα θεμέλια της διάγνωσης, συνακολουθούμενα από την εκτίμηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα και το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς αδένα και του τραχήλου. Απεικονιστικά, η βρογχοκήλη ξεκινά συνήθως ως διάχυτη (έλλειψη όζων), ενώ μετά την πάροδο διαφορετικού για κάθε ασθενή χρονικού διαστήματος ακολουθεί η εμφάνιση όζων (πολυοζώδηςβρογχοκήλη).

Όπως μας εξηγεί ο εξειδικευμένοςχειρουργόςθυρεοειδούςΔρ. Κωνσταντίνος Αποστόλου, ηθεραπείατης βρογχοκήλης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και συμπεριλαμβάνει τη χειρουργική θεραπεία (θυρεοειδεκτομή) και τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Πολυάριθμες,μελέτες έχουν αναδείξει την ανωτερότητα της χειρουργικής θεραπείας έναντι του ραδιενεργού ιωδίου στην αντιμετώπιση της βρογχοκήλης, όταν η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται απόεξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς, καθιστώντας τη ως τηνιδανική θεραπεία.

Στις ενδείξεις της χειρουργικής αντιμετώπισης της βρογχοκήλης, λοιπόν, περιλαμβάνονται:

• Η εμφάνιση τοπικών πιεστικών φαινομένων (δύσπνοια, δυσκαταποσία)
• Η παρουσία μίας οπισθοστερνικής βρογχοκήλης, εξαιτίας του αυξημένου κινδύνου υπόκρυψης καρκίνου του θυρεοειδούς
• Η παρουσία μίας τοξικής βρογχοκήλης (υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό)
• Η παρουσία μίας πολυοζώδους βρογχοκήλης με παρουσία ύποπτων όζων
• Η παρουσίαμίας βρογχοκήλης με αποδεδειγμένη ύπαρξη καρκίνου του θυρεοειδούς(μετά από παρακέντηση διά λεπτής βελόνης – FNA υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση και βιοψία)
• Οι αισθητικοί λόγοι

Για την επίτευξη του βέλτιστου θεραπευτικού αποτελέσματος, καθίσταται εξαιρετικά σημαντικό η χειρουργική αντιμετώπιση, όταν ενδείκνυται, να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο χειρουργό ενδοκρινών αδένων (θυρεοειδούς, παραθυρεοειδών και επινεφριδίων) που μπορεί να επιλέξει την ορθή χειρουργική προσέγγιση και να την εκτελέσει με τη μέγιστη ασφάλεια.